نظریه محذوریت رهبری
From Wikipedia, the free encyclopedia
تئوری محذوریت رهبری یکی از مفاهیم شناختهشده در میان محافل تندروی حامی سید علی خامنهای است که بحث علنی در مورد آن، در زمان ریاست جمهوری سید محمد خاتمی به عرصه مطبوعات کشیده شد.[1]
مطابق این تئوری، رهبر ایران به خاطر مسئولیت رسمی خود، دارای محذوریتهای داخلی و بینالمللی متعددی است و در نتیجه، امکان بیان همه دیدگاهها و فرمانهای خود را ندارد. معتقدان به این تئوری میگویند که پیروان رهبر، به همین علت نباید تنها ظاهر سخنان وی را مبنای عمل قرار دهند و باید بکوشند با پی بردن به «خواستههای قلبی» ولی فقیه، این خواستهها را برآورده کنند.[1]