نقد دین
نقد دین، انتقاد از مفاهیم و احکام دین و پیامدهای فرهنگی و سیاسی آن است / From Wikipedia, the free encyclopedia
نقد دین، انتقاد از مفاهیم، آموزهها، اعمال و درستی دین و همچنین در راستایی جدایی دین از سیاست و محکومت تمامیتخواهی دینی و عقیدتی میباشد.[1]
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ موجود است. |
نقد دین، تاریخ دیرینهای دارد و دستکم، به قرن ۵ پیش از میلاد در یونان باستان با دیاگوراس «بیخدای» ملوس، و قرن ۱ پیش از میلاد در رم باستان با De rerum natura نوشته تیتوس لوکرتیوس کاروس برمیگردد و تا بیخدایی نو و با نویسندگانی همچون: سم هریس، دنیل دنت، ریچارد داوکینز، ویکتور استنجر و کریستوفر هیچنز ادامه دارد؛ یا به شکل متفاوت، منتقدان ادبی چون هارولد بلوم که آن را نه ندانم گرایی یا بی خدایی بلکه به عنوان تبادل نظر دینی و سکولاریسم میدانست؛ میتوان اشاره کرد. نقد دین شامل موضوعهای گستردهای مانند تعاریف و مفاهیم گوناگونی در زبانها و فرهنگهای مختلف است؛ و ردههای متنوعی از دین، همچون: یکتاپرستی، چندخدایی، همهخدایی و انواع مختلف ادیان (مانند: یهودیت، مسیحیت، اسلام، تائوئیسم، بودیسم و…) را شامل میشود و همیشه معلوم نیست که نقد به کدام جریان، اشاره دارد و تا چه میزان به ادیان دیگر، قابل تعمیم است. نقد دین در مواردی همچون: «ممانعت برای پیشرفت علم، منبع اعمال و رسوم غیراخلاقی و مضر و ابزاری سیاسی برای کنترل اجتماع» وارد است.[2]