نو جاز
From Wikipedia, the free encyclopedia
نیو جاز (به انگلیسی: Nu jazz) که گاه جازترونیکا (به انگلیسی: jazztronica) نیز خوانده میشود، یک اصطلاح چتری ابداع شده در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ است که اشاره به انواعی از موسیقی دارد که از ترکیب عناصر موسیقی جاز با سبکهای دیگری همچون فانک، سول، موسیقی رقص الکترونیک و بداههنوازی پدید میآیند.[1]
اطلاعات اجمالی نیو جاز Nu jazz, ریشههای سبکی ...
نیو جاز Nu jazz | |
---|---|
ریشههای سبکی | • جاز فانک • اسید جاز • جز فیوژن • سول جاز • بوسا نوا • جاز نرم • بداههنوازی • الکترو • هاوس • الکترونیکا • تکنو • موسیقی رقص الکترونیک • الکترو سویینگ |
ریشههای فرهنگی | اواسط دههٔ ۱۹۹۰، ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، آلمان، نروژ، مکزیک و برزیل |
سازهای معمول | گیتار بیس، سینث سایزر آنالوگ - پیانو الکتریک - ساکسوفون - ترومپت - ترومبون - پیانو - گیتار - درام - ترن تیبل |
سایر مطالب | |
الکترو سویینگ - ایلبینت - اینداستریال هیپ هاپ - تریپ هاپ |
بستن
بر طبق گفتهٔ منتقد تونی بروور٬
"مطمئناً نسبت نیو جاز به جاز (سنتی) مانند نسبتی است که پانک و گرانج به راک داشتند. [...] ترانهها مرکز توجه موسیقیدانان هستند، و نه دلاوریهای منحصر به فرد آنها. بازهٔ سازبندی نیو جاز دربردارندهٔ سازهای سنتی تا سازهای تجربی است، ملودیها باطراوت و ریتمها جدید و زنده هستند. این موضوع، موسیقی جاز را دوباره به یک موسیقی سرگرم کننده تبدیل میکند."[2]