والنتینیان یکم
From Wikipedia, the free encyclopedia
والنتینیان اول با نام کامل فلاویوس والنتینیانوس آگوستوس (به لاتین: Flavius Valentinianus Augustus) (زادهٔ ۳۲۱ – درگذشتهٔ ۳۷۵) ملقب به والنتینیان کبیر امپراتور امپراتوری روم بین سالهای ۳۶۴ تا ۳۷۵ میلادی بود. او پس از مرگ ژوویان به قدرت رسید و برادرش والنس را به عنوان امپراتور شریک حاکم بخش خاوری روم ساخت و خود ادارهٔ سرزمینهای باختری را بر عهده گرفت. در دوران حکمرانی با موفقیت در برابر حملات قبایل ژرمنی آلامانی، سرمتی و کوئاتی از روم دفاع نمود.[4] تئودوسیوس، سردار او دو شورش بزرگ در بریتانیا و آفریقا را سرکوب کرد. والنتینیان به عنوان آخرین امپراتور روم در طول رودخانههای دانوب و رن لشکرکشی کرد. او استحکامات مرزی روم با همسایههایش را تقویت کرد و حتی قلاعی در خاک دشمن ساخت.
والنتینیان یکم | |
---|---|
امپراتور روم | |
سلطنت | ۳۶۴–۳۷۵ (امپراتور در غرب همراه با برادرش والنس در شرق) |
پیشین | ژوویان |
جانشین | والنس گراتیان والنتینیان دوم |
زاده | ۳۲۱[1] سیبالیس، پانونیا[1] |
درگذشته | ۱۷ نوامبر ۳۷۵[2] بریگتیو، پانونیای سفلی[2] |
همسران | |
فرزند(ان) | گراتیان والنتینیان دوم گالا یوستا[1] گراتا[3] |
دودمان | والنتینیان |
پدر | گراتیان[1] |
از این جهت که حاکمیت او موفقیتآمیز بود و پس از مرگش امپراتوری روم رو به اضمحلال گذاشت او را آخرین امپراتور بزرگ روم غربی میدانند.