وایریسونگ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ویریسئونگ یا هانسئونگ نام دو پایتخت اولیه بکجه، یکی از سه پادشاهی کره بود. اعتقاد بر این است که هر دو در منطقه سئول امروزی بودهاند. به گفته سامگوک ساگی (قدیمیترین کتاب تاریخ کرهای که در قرن دوازدهم نوشته شدهاست)، اونجو، پسر جومونگ بنیانگذار گوگوریو، ملت سیپجه (십제، 十濟؛ بعدها بکجه شد) را در ویریسئونگ در سال ۱۸ قبل از میلاد تأسیس کرد. در حالی که برادر بزرگش بیریو خود را در میچوهول (미추홀، 彌鄒忽) بیشتر در غرب مستقر کرد. محل میچوهول معمولاً اینچئون امروزی است. [1]
ویریسئونگ | |
نام کرهای | |
---|---|
هانگول | |
هانجا | |
لاتیننویسی اصلاحشده | Wiryeseong |
مککیون–ریشاور | Wiryesŏng |
پس از مدتی، بیریو متوجه شد که سرزمین میچوهول برای نگهداری مردمش بیش از حد بایر و شور است، بنابراین با مردمش به ویریسئونگ نقل مکان کرد (کمی بعد، نام ایالت از سیپجه به بکجه تغییر یافت). بعداً، اونجو به دلیل خطراتی که مالگال در شمال و لیوندانگ در شرق بکجه را تهدید میکرد به سمت جنوب حرکت کرد.
ویریسئونگ سابق هابک (شمال رودخانه) ویریسئونگ و دومی هانام (جنوب رودخانه) ویریسئونگ نامیده میشود.[2] بسیاری معتقدند که دیوارهای خاکی پونگناپ توسونگ و مونگچون توسونگ در سونگپا-گو، سئول، بقایای هانام ویریسئونگ است.[3]
در طول دوره هانسئونگ، بکجه در برابر فرماندهان ماهان جنوبی و چین شمالی از جمله دایفانگ رشد کرد، که سعی در نقض مرز آنها داشت. در این روند، بکجه سیستمهای سیاسی را اصلاح کرد و قلمرو خود را به منطقه ماهان و هوانگهه اختصاص داد و به عنوان یک قدرت منطقه ای تبدیل شد.
ویریسئونگ تا سال ۴۷۵ به عنوان پایتخت بکجه خدمت کرد، زمانی که پادشاه جانگسو گوگوریو به بکجه حمله کرد و ویریسئونگ و همچنین کل منطقه رودخانه هان را تصرف کرد و پادشاه بکجه گائه رو را کشت. پادشاه بعدی بکجه، مونجو، به جنوب نقل مکان کرد و پایتخت جدید اونگجین (شهر گونگجو امروزی) را پایهگذاری کرد.