From Wikipedia, the free encyclopedia
گونه مأموریت | کاوشگر هوایی زهره با فضاپیمای پرنده |
---|---|
اپراتور | شرکت موشکی اسپی کارالیوف و صنایع فضایی انرگیا |
شناسهٔ کوسپار | 1965-092A |
شماره ستکات | 1733 |
مدت مأموریت | 105 روز |
ویژگیهای فضاپیما | |
فضاپیما | 3MV-3 No.1 |
سازنده | لاوچکین |
جرم پرتاب | ۹۶۰ کیلوگرم (۲٬۱۲۰ پوند) |
جرم فرود | ۳۷۷ کیلوگرم (۸۳۱ پوند) |
ابعاد | ۴٫۲ در ۱٫۱ متر (۱۳٫۸ در ۳٫۶ فوت) |
آغاز مأموریت | |
تاریخ راهاندازی | بهعنوان تاریخ شناخته نمیشود. سالها باید ۴ رقم داشته باشند (از صفرهای ابتدایی برای سالهای <۱۰۰۰ استفاده کنید). UTC |
موشک | مولنیا (موشک) M |
سایت پرتاب | پایگاه فضایی بایکونور 31/6 |
مشخصات مداری | |
سامانه مرجع | مدار خورشید مرکزی |
حضیض helion | ۰٫۶۸ واحد نجومی |
اوج helion | 0.99 AU |
انحراف مداری | ۴٫۲۹° |
تناوب | 277 days |
برخورد با زهره (فرود ناموفق) | |
تاریخ برخورد | ۱ مارس ۱۹۶۶ |
سایت برخورد | ۲۰° شمالی ۸۰° شرقی |
ونرا ۳ (روسی: Венера-3 به معنای زهره ۳) یک کاوشگر فضایی برنامه ونرا بود که توسط اتحاد جماهیر شوروی برای کشف سطح زهره ساخته و راه اندازی شد. این کاوشگر در ساعت ۰۴:۱۹ UTC روز ۱۶ نوامبر ۱۹۶۵ از بایکونور، قزاقستان، اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد. این کاوشگر شامل یک کاوشگر ورودی، طراحی شده برای ورود با چتر نجات به سطح زهره، و یک فضاپیمای حامل / پرواز است[1][2] که کاوشگر ورود به زهره را حمل میکرد و همچنین به عنوان یک رله ارتباطی برای کاوشگر ورودی استفاده میشد.
در طول سال ۱۹۶۵، کمیته مرکزی، با ناامیدی از سابقه ضعیف دفتر طراحی OKB-1 سرگئی کورولف، مجدداً برنامه کاوشگر سیاره ای را به دفتر لاوچکین واگذار کرد. در طول بیش از دوازده سال از سال ۱۹۵۸، لونا ۲ و لونا ۳ تنها کاوشگرهایی بودند که تمام اهداف مأموریت خود را انجام دادند. در این میان، ایالات متحده با کاوشگر مارینر ۲ زهره و کاوشگر مارینر ۴ مریخ موفق شده بود، همچنین کاوشگر رنجر ۶ پس از یک رشته طولانی خرابی، با موفقیت توانست روی ماه (با یک سیستم تلویزیون شکست خورده) بنشیند، و رنجر ۷ با موفقیت اقدام به ارسال یک سری تصاویر از ماه در تلویزیون نموده بود.
دفتر لاوچکین یک برنامه آزمایش جامع از کاوشگرهای ونرا و لونا را آغاز کرد، در حالی که کروولف همیشه مخالف ایده تستهای کوتاه بود، مگر در فضاپیمای سرنشین دار. از دیگر نقصهای طراحی آنها، این بود که فرود آورندههای ونرا پس از اینکه تحت آزمایش سانتریفیوژ قرار گرفتند، نیمی از نیروهای جی را که قرار بود آنها را برطرف کنند اما شکست خوردند.
مأموریت این فضاپیما فرود آمدن روی سطح زهره بود. تجهیزات این کاوشگر شامل یک سیستم ارتباطی رادیویی، ابزارهای علمی، منابع انرژی الکتریکی و مدالیونهایی بود که پوشندههای اتحاد جماهیر شوروی را تحمل میکردند. کاوشگر قبل از پرتاب استریل شده بود.[3]
این کاوشگر پس از ۶۰۵۰۵۰ کیلومتر مسیر اولیه زهره را گم کرد و در ۲۶ دسامبر ۱۹۶۵ مانور تصحیح دوره انجام شد که این کاوشگر را به مسیر برخورد با سیاره رساند.[4] تماس با کاوشگر در ۱۵ فوریه ۱۹۶۶ احتمالاً به دلیل گرمای بیش از حد از بین رفت.
کاوشگر ورودی در اول مارس ۱۹۶۶ به زهره سقوط کرد، ونرا ۳ را به عنوان اولین کاوشگر فضایی که به سطح سیاره دیگری برخورد کرد، ثبت کردهاند.[5][6] دیوید لورینگتون در کتاب خود در سال ۲۰۰۰ نوشت که اتحاد جماهیر شوروی سه ماه زودتر از آنچه در ابتدا گزارش شده بود ارتباط با فضاپیما را از دست داد و گمان کرد احتمالاً این کاوشگر تأثیری در زهره نداشتهاست.[7]
سیستم برق فضاپیمای حامل از آنجایی که اولین استفاده عملی از سلولهای خورشیدی گالیم آرسنید (GaAs) در فضا بود، قابل توجه بود. سلولهای خورشیدی GaAs، ساخته شده توسط Kvant ، به دلیل عملکرد بالاتر در محیطهای دمای بالا انتخاب شدند.[8] دو پنل خورشیدی دو متر مربع باتریهای قابل شارژ را شارژ میکردند.
کاوشگر ورودی باتری با استفاده از باتریهای قابل شارژ نبود
کاوشگر در عدم داشتن ردیاب میکرومتریت از ونرا ۲ متفاوت بود.[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.