فهرست پادشاهان گورکانی هند
فهرست / From Wikipedia, the free encyclopedia
سلسله گورکانیان هند که به آن امپراتوری مغول، امپراتوری بابُری یا تیموری نیز گویند، آخرین امپراتوری عصر طلایی اسلام است که بهدست شاهزادگانی از دودمان تیموریان، در هندوستان ایجاد شد. حکمرانان این سلسله از ۱۵۲۶ میلادی تا ۱۸۵۷ میلادی در بخش بزرگی از شبه قاره هند شامل کشورهای امروزی هند، پاکستان، بنگلادش و افغانستان فرمانروایی کردند.[1]
پادشاه امپراتوری گورکانی | |
---|---|
جزئیات | |
نخستین پادشاه | بابر |
واپسین پادشاه | بهادرشاه دوم |
آغاز پادشاهی | ۳۰ آوریل ۱۵۲۶ |
پایان پادشاهی | ۱۴ سپتامبر ۱۸۵۷ |
سکونتگاه رسمی | لال قلعه |
گمارنده | جانشینی ارثی |
مدعیان کنونی | جاوید جاه بابر |
دوران شکوه امپراتوری گورکانی تا اواسط پادشاهی اورنگزیب عالمگیر بود و کشور هند که در روزگار اکبرشاه، شاهجهان و اورنگزیب سیر تمدن را آغاز کرده بود، پس از آن تدریجاً رو به ضعف نهاد. اروپاییان به این دوره مغول کبیر میگویند و پس از آن را، که از قدرت این امپراتوری به شدت کاسته شد، دوران مغول صغیر مینامند. بهادرشاه دوم آخرین فرمانروای گورکانی بود که در سال ۱۸۵۷ میلادی حکومت را به بریتانیا واگذار کرد.
گورکانیها دارای رابطه بسیاری با دودمانهای حاکم در راجپوت و ایران داشتند و ازدواجهای سلطنتی میان ایشان برقرار بوده.[2][3] در حالی که دو پادشاه نخست این دودمان، بابر و همایون، دارای تباری از آسیای میانه (مردم ترک) بودند، اکبر نیمه ایرانی بود، جهانگیر نیمه ایرانی و یکچهارم ایرانی بود و به همین ترتیب شاه جهان سهچهارم راجپوت بود.[4]
در اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم میلادی، گورکانیان هند به اوج اعتلای خویش رسیده بودند و شبهقاره هند را از بنگال در شرق تا کابل و سند در غرب و از کشمیر در شمال تا رود کاوری در جنوب به دست داشتند.[5] جمعیت تحت قیادت آنان میان ۱۱۰ تا ۱۵۰ میلیون نفر تخمین زده شده (که در حد یکچهارم جمعیت آن دورهٔ جهان بوده) و ۳٫۲ میلیون کیلومتر مربع مساحت این امپراتوری بوده.[6]