کمبود منیزیم
From Wikipedia, the free encyclopedia
کمبود منیزیم اختلالی الکترولیتی ناشی از سطح پایین منیزیم در بدن است. از علائم آن میتوان به: تب و لرز، هماهنگی ضعیف بین عضلات، اسپاسم عضلانی، بیاشتهایی، دوگانگی شخصیتی و افسردگی اشاره کرد. مهمترین عوارض این اختلال تشنج و ایست قلبی میباشد. برخی از این عوارض به هنگام کمبود پتاسیم در بدن نیز مشاهده میشود.
![]() | این مقاله دربردارندهٔ فهرستی از ارجاعات عمومی است، اما از یادکردهای درونخطی کافی بهرهمند نیست. (آوریل ۲۰۱۹) |
کمبود منیزیم | |
---|---|
نامهای دیگر | Hypomagnesia, hypomagnesemia |
![]() | |
منیزیم | |
تخصص | غدد درونریز و متابولیسم |
نشانهها | لرزش، آتاکسی، نیستاگموس، تشنج. |
عوارض | تشنج، ایست قلبی (torsade de pointes), هیپوکالمی |
علت | الکلیسم، گرسنگی شدید، اسهال، افزایش تکرر ادرار، سوء جذب، داروهای خاص |
روش تشخیص | سطوح خون < 0.6 mmol/L (1.46 mg/dL) |
درمان | منیزیم |
فراوانی | نسبتاً رایج (بستریان بیمارستانی) |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
علل اصلی و بیماریهای زمینهای که موجب ابتلا به این بیماری میشوند عبارتاند از: سوء هاضمه، مصرف بیش از حد نوشیدنیهای الکلی، اسهال، تکرر ادرار، جذب ضعیف رودهها و دیابت نوع دوم.
برخی از داروها همچون مهارکنندگان پمپ پروتونی و فوروزماید نیز میتوانند بانی بروز کمبود منیزیم شوند.[1]
تشخیص اولیه این اختلال معمولاً با مشاهده سطح پایین منیزیم خون (هیپومنیزمی) انجام میشود. سطح عادی منیزیم در خون بین 0.6-1.1 mmol/L یا (1.46–2.68 mg/dL) است که کمتر از این مقدار هیپومنیزمی را بهدنبال دارد. با انجام الکتروکاردیوگرام میتوان تغییرات سطح منیزیم بدن را مشاهده کرد.
روشهای درمان کمبود منیزیم از طریق دهانی و تزریق وریدی میباشد؛ و برای کسانی که علائم شدید کمبود منیزیم را داشته باشند ممکن است از تزریق وریدی سولفات منیزیم که از روشهای رایج درمان است، استفاده شود.[2]