کنتراها

کنتراها گروه‌های شورشی مختلف دست راستی و مورد حمایت آمریکا بودند که از سالیان ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ علیه حکومت نظامی سوسیالیستی ساندینیستا موسوم به دولت بازسازی ملی در نیکاراگوئه فعال بودند. در بین گروه‌های مختلف گروه‌های جدایی طلب کنترا، نیروی دموکراتیک نیکاراگوئه (اف.دی. ان) به بزرگ‌ترین آن‌ها تبدیل شد. در ۱۹۸۷ تقریباً تمام سازمان‌های کنترا حداقل به‌طور اسمی در قالب «مقاومت نیکاراگوئه» متحد شدند.

کنتراها
شورشیان کنترا در نیکاراگوئه
رهبران	FDN – Commandante Franklin ARDE Frente Sur – Cúpula of 6 Regional Commandantes YATAMA – Commandante Blas Misura – Steadman Fagoth
تاریخ فعالیت	۱۹۷۹–۱۹۹۰
انگیزه‌ها	Overthrow جبهه آزادی‌بخش ملی ساندینیستا Government Of Nicaragua
مناطق فعالیت	All rural areas of Nicaragua with the exclusion of Pacific Coast, from Río Coco in the north to Río San Juan in the south
ایدئولوژی	ضد کمونیسم
متحدان	ایالات متحده آمریکا
مخالفان	نیکاراگوئه جبهه آزادی‌بخش ملی ساندینیستا
درگیری‌ها و جنگ‌ها	Major operations at La Trinidad, Rama highway, and Siunalatisha and La Bonanza. Numerous government bases overrun throughout Jinotega, Matagalpa, Zelaya Norte, Zelaya Sur, Chontales, and Rio San Juan provinces.

در طول جنگ‌شان علیه دولت نیکاراگوئه، کنتراها حجم زیادی اقدامات ضد حقوق بشری انجام دادند و از روش‌های تروریستی استفاده کردند.^{[1][2][3][4][5]} آن‌ها این اقدامات را عمدتاً به‌طور سامانمند به عنوان یک استراتژی انجام می‌دادند. حامیان کنتراها تلاش کردند این تخطی‌ها را ناچیز بینگارند؛ به خصوص دولت ریگان در آمریکا که اقدام به تبلیغات سفید برای تغییر افکار عمومی به نفع کنتراها کرد در حالی که به‌طور مخفیانه کنتراها را تشویق می‌کرد تا به اهداف غیرنظامی حمله کنند.^[6]

شکل‌گیری

پس از انقلاب ۱۹۷۹ نیکاراگوئه که به سرنگونی آناستاسیو سوموزا آخرین دیکتاتور خانواده سوموزا منجر شد سه گروه مجزا به مبارزه با دولت سر کار آمده ساندینیستا پرداختند:

• نگهبانان سابق گارد ملی نیکاراگوئه و نیروهای دست راستی که سابقاً در خدمت رژیم دیکتاتوری سوموزاها بودند.
• نیروهای انقلابی که بر علیه رژیم سوموزاها می‌جنگیدند اما احساس می‌کردند که از طرف ساندینیستا مورد خیانت واقع شده‌اند.
• طبقه متوسط و مرفه نیکاراگوئه که به‌طور مستقیم در انقلاب نقشی نداشتند ولی با دولت تازه تأسیس ساندینستا مخالف بودند.

با تلاش‌های آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا و سرویس اطلاعات آرژانتین در سال ۱۹۸۱ این گروه‌ها و گروهای کوچکتر در نیروی دموکراتیک نیکاراگوئه با یکدیگر متحد شدند.

پیوند به بیرون

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Contras». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.

منابع

1. Feldmann, Andreas E.; Maiju Perälä (July 2004). "Reassessing the Causes of Nongovernmental Terrorism in Latin America". Latin American Politics and Society. 46 (2): 101–132. doi:10.1111/j.1548-2456.2004.tb00277.x.
2. Greg Grandin; Gilbert M. Joseph (2010). A Century of Revolution. دورهام، کارولینای شمالی: انتشارات دانشگاه دوک. p. 89. ISBN 978-0-8223-9285-9.
3. Todd, Dave (26 February 1986). "Offensive by Nicaraguan "Freedom Fighters" May be Doomed as Arms, Aid Dry Up". Ottawa Citizen. Retrieved 27 June 2011.
4. Albert J. Jongman; Alex P. Schmid (1988). Political Terrorism: A New Guide To Actors, Authors, Concepts, Data Bases, Theories, And Literature. Transaction Publishers. pp. 17–18. ISBN 978-1-4128-0469-1. Archived from the original on 3 January 2016. Retrieved 27 May 2015.
5. Athan G. Theoharis; Richard H. Immerman (2006). The Central Intelligence Agency: Security Under Scrutiny. گروه انتشاراتی گرینوود. p. 216. ISBN 978-0-313-33282-1.
6. Fried, Amy (1997). Muffled Echoes: Oliver North and the Politics of Public Opinion. Columbia University Press. pp. 65–68. ISBN 978-0-231-10820-1. Retrieved 22 April 2015.