کنوانسیون بدترین شکلهای کار کودکان
From Wikipedia, the free encyclopedia
کنوانسیون بدترین شکلهای کار کودکان (انگلیسی: Worst Forms of Child Labour Convention) کنوانسیون ممنوعیت و اقدام فوری برای لغو بدترین نوع کار کودکان که به اختصار کنوانسیون بدترین شکل کار کودکان مشهور است در سال ۱۹۹۹ به وسیلهٔ International Labour Organization (ILO) در بند شماره ۱۸۲ پیمان ILO تصویب شد.[2] این یکی از ۸ بند پایهای پیمان سازمان بینالمللی کار ILO است. با تصویب این قطعنامه کشور خود را متعهد به اقدام فوری در زمینه حذف بدترین شکل کار کودکان میکند. در تاریخ مصوبات سازمان بینالمللی کار از سال ۱۹۱۹ تا کنون این یک گام تند و سریع به جلو است. برنامه بینالمللی از بین بردن پدیده کار کودکان ILO (IPEC) مسئولیت کمک به کشورها در این زمینه و نیز مسئول نظارت بر اجرای آن است. یکی از شیوههایی که IPEC بکار میگیرد، استفاده از برنامه زمانبندی شده در این مورد است. سازمان بینالمللی کار ILO نیز توصیه در مورد بدترین شکلهای کار کودکان شماره ۱۹۰ را در سال ۱۹۹۹ تصویب کردهاست. توصیه رعایت بدترین خطرهایی است که کودکان حین کار با آن مواجه میشوند، از جمله این موارد است.[3]
نام بلند:
| |
---|---|
تاریخ امضا | ۱۷ ژوئن ۱۹۹۹ |
مکان امضا | ژنو |
تاریخ اجرا | ۱۹ نوامبر ۲۰۰۰ |
شرط اجرا | ۲ تصویبنامه |
گروهها | ۱۸۱[1] |
ضامن | مدیر کل دفتر بینالمللی کار |
زبانها | زبان انگلیسی و زبان فرانسوی (ماده ۱۶) |