کنوانسیون سنکا فالز
From Wikipedia, the free encyclopedia
کنوانسیون سنکا فالز (انگلیسی: Seneca Falls Convention) اولین اجلاس حقوق زنان بحساب میآید.[1]
این اجلاس به عنوان یک گردهمایی برای بررسی وضعیت اجتماعی، مدنی، دینی و حقوقی زنان[2][3] در سنکا فولز نیویورک تشکیل و در روزهای نوزدهم تا بیستم ماه ژوئیه سال ۱۸۴۸ برگزار شد. با برگزاری این اجلاس در نیویورک، دو هفته بعد در شهرهای دیگر آمریکا از جمله راچستر، نیویورک جلسه مشابهی برگزار شد. در سال ۱۸۵۰ سلسله گردهماییهای کنوانسیون ملی حقوق زنان برای بررسی حقوقشان در ووستر، ماساچوست نیز برگزار شد.
ریشههای این جنبش را میتوان در طرفداری الغای برده داری در دهه ۱۸۳۰ نیز یافت. سرکرده این گروه الیزابت کیدی استانتن بود و سایرین عبارت بودنند از لوکرتیا مات، جین هانت و مری آن مک کلینتاک بودند. این چند نفر در پی فراخونی برای برگزاری همایش حقوق زنان بودند. موانع زیادی در پیش روی این افراد بود. بسیاری از نهادهای موجود به نحوی سازمان یافته بودند که زنان را زیر سلطه مردان نگه میداشتند. کلیسا یکی از نهادهای اجتماعی بود که از جایگاه زن ممانعت میکرد. نهاد آموزش و پرورش نیز بر ضد آنان عمل میکرد؛ درهای دانشگاه به روی آنان بسته بود. روزنامهها هم غالباً هر تلاشی را از جانب زنان برای بهبود پایگاه اجتماعی شان تقبیح میکردند. با وجود این همه موانع، همایش حقوق زنان در نوزدهم و بیستم ژوئیه ۱۸۴۸، در کلیسای جامع متدیست واقع در سنکا فالز در نیویورک با حضور بیش از سیصد نفر برگزار شد. در رونوشتی که از صورت جلسه آن موجود است، هدف از برگزاری این همایش، که فراخوان آن را زنان دهکده سنکا، در ایالت نیویورک، اعلام کردند، تبادل نظر دربارهٔ شرایط اجتماعی، مدنی و دینی ذکره شدهاست.