From Wikipedia, the free encyclopedia
کیفیت آب یا آب چونی به خواص شیمیایی، فیزیکی، زیستشناختی و پرتوشناختی آب اشاره دارد.[1] که معیاری برای شرایط آب، بسته به یک یا چند بایستهٔ زیستی خاص یا نیاز یا هدف انسانی است.[2] بیشتر در مراجع برای مجموعه استانداردها استفاده میشود که مطابقت با آنها قابل ارزیابی است. بیشترین استانداردهای کیفیت آب مربوط به بهداشت زیست سازگان، ارتباط ایمن انسانی و آب آشامیدنی است.
در تنظیم استانداردها سازمانها تصمیمات فنی، علمی و سیاسی دربارهٔ چگونگی آب مصرفی اتخاذ میکنند.[3] استانداردهایی که برای آب آشامیدنی توسط سازمان ملی استاندارد تدوین شدهاست،استاندارد شماره ۱۰۵۳ ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی آب و استاندارد شماره ۱۰۱۱ ویژگیهای میکروبی آب میباشد. طبق استاندارد شماره ۱۰۱۱ سازمان ملی استاندارد، آب آشامیدنی باید عاری از هرگونه باکتریهای بیماریزا مانند اشرشیاکلی و سودوموناس و … باشد.[4]
شاخصهایی که برای تعیین کیفیت آب آشامیدنی استفاده میشود دو دسته میباشند. دسته اول بررسی میکروبی آب و دسته دوم بررسی فیزیکی و شیمیایی آب میباشد. بر اساس استاندارد میکروبی و شیمیایی آب پارامترهایی به شرح زیر دارای اهمیت است[5][6]:
اگرچه کیفیت آب شرب در بسیاری از مناطق کشور مناسب است، لیکن در برخی نواحی تخلیهٔ زهاب کشاورزی و فاضلاب شهری و صنعتی به منابع آب سطحی و زیرزمینی، موجب کاهش کیفیت آب میشود. به عنوان مثال در کارون افزون بر آلودگیهای طبیعی مانند مسیلهای شور و پیشروی آب شور که از ویژگیهای محلی است، آلودگیهای دستسازی چون کشاورزی، مجتمعهای کشت و صنعت نیشکر و آبزیپروری، پسابهای صنعتی، فاضلابهای شهری و روستایی، سازههای بالادست و آلایندههای نفتی کیفیت آب را کاهش دادهاند. اندازهگیریها نشان میدهد، هنگامی که شوری آب در بند تنظیمی گتوند ۱۲۰۰ میکروموس بر سانتیمتر است، شوری در اهواز و آبادان به ۲۵۰۰ و۴۰۰۰ واحد میرسد. در شاخهی دز و در محل بند علیکله، شوری کمتر از ۵۰۰ واحد است، حال آنکه در محل پیوستن دز به کارون افزایش چند برابری مییابد. رودخانههای دیگر کشور نظیر سیمره، ژاوهرود، کَشَف رود و نیز رودخانههای منتهی به تالاب انزلی کما بیش دارای چنین وضعیتی هستند. در نواحی شمالی کشور آلودگی آبهای زیرزمینی که در سطح بالایی قرار دارند، به دلیل تخلیهی فاضلابهای انسانی، بیداد میکند. هجوم آب شور به منابع آب شیرین مشکل دیگری است که در برخی نواحی کشور وجود دارد. اختلاط آب شیرین و شور در مناطق مرکزی کشور موجب کاهش کیفیت آب شدهاست. در مناطقی از کشور که دارای ذخایر معدنی هستند، عبور آب از سازندهای زمینشناسی ویژه، در برخی موارد موجب آلودگی نسبی آب به عناصر سمی مانند آرسنیک نیز میگردد. به همهی اینها باید حجم آلودگی گستردهی آب برگشتی از مزارع کشاورزی که غنی از نیترات و فسفات است نیز اضافه نمود. در برخی ارزیابیها میزان آب برگشتی از آب کشاورزی تا ۲۶ میلیارد متر مکعب تخمین زده میشود.[7]
شاخص کیفیت آب (WQI) ابزاری است که به وسیله آن دادههای کیفیت آب برای گزارش دهی به مردم به صورت سازگار خلاصه میشود. این همانند شاخص UV یا شاخص کیفیت هوا است و به زبان ساده به ما میگوید کیفیت آب آشامیدنی از منبع تأمین آب آشامیدنی چیست.[8]
اساساً WQI با مقایسه دادههای کیفیت آب با «دستورالعملهای کیفیت آب آشامیدنی کانادا» محاسبه میشود. WQI فرکانس و دامنه افزایش کیفیت آب را اندازهگیری میکند و سپس سه معیار را در یک امتیاز ترکیب میکند. این محاسبه نمره ای بین ۰ و ۱۰۰ را ایجاد میکند. هرچه امتیاز بالاتر باشد، کیفیت آب بهتر است. سپس نمرات در یکی از پنج دستهبندی شده در زیر قرار میگیرند:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.