گراف (ریاضی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
گِراف یا مریم در ریاضیات دستکم دارای دو معنی میباشد. در ریاضیات پایه گراف اشاره به نمودار تابع دارد، و در اصطلاح ریاضیدانان گراف مجموعهای از نقاط و خطوط به هم پیوسته است.
در واقع گراف مدلی ریاضی برای یک مجموعه گسسته است که اعضایش به گونهای با هم پیوند دارند. اعضای این مجموعه میتوانند چند انسان باشند و ارتباط میان آنها دست دادن با یکدیگر باشد. اعضا میتوانند اتمها در یک مولکول باشند و ارتباطشان پیوندهای شیمیایی باشد یا این که اعضا میتوانند بخشهای گوناگون یک زمین و ارتباط میانشان، پلهایی باشد که آنها را به هم میپیوندند (همانند مسئله کونیگسبرگ).[1]
نظریه گراف یکی از موضوعهای مهم در ریاضیات گسسته است که به شناخت گرافها و مدلبندی مسایل با آنها میپردازد. لئونارد اویلر در سال ۱۷۳۶ با حل مسئله پلهای کونیگسبرگ نظریهٔ گرافها را بنیان گذاشت. اما جیمز جوزف سیلوستر نخستین کسی بود که در سال ۱۸۷۸ این مدلهای ریاضی را گراف نامید.[2]