گریدهای فولاد SAE
From Wikipedia, the free encyclopedia
سیستم گریدهای فولاد SAE یک سیستم شماره گذاری آلیاژ استاندارد برای گریدهای فولادی است (با نام: SAE J1086 - Numbering Metals and Alloys) که توسط SAE International ایجاد شدهاست.
در دهههای ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، مؤسسه آهن و فولاد آمریکا (AISI) و SAE هر دو در تلاش برای استانداردسازی چنین سیستمی برای شماره گذاری فولادها بودند. این تلاشها مشابه بود و بهطور قابل توجهی با هم تداخل داشتند. برای چندین دهه این سیستمها به یک سیستم مشترک که گریدهای فولاد AISI/SAE را تعیین میکرد، متحد شدند. در سال 1995 AISI نگهداری سیستم را برای آینده به SAE واگذار کرد، زیرا AISI هرگز هیچکدام از مشخصات فنی را ننوشت.[1]
امروزه در پیشنهاد قیمتها و گواهینامههای صادر شده به هر دو عبارت SAE و AISI ارجاع داده میشود، و معمولاً تفاوت خاصی بین آن دو وجود ندارد. برای مثال در یک گواهینامه صادر شده برای یک میله فلزی ممکن است به "۴۱۴۰" به صورت"AISI 4140" یا "SAE 4140" اشاره شود و تقریباً در تمام فعالیتهای صنعتی، در صورتی که الزامات طراح در گواهینامه گواهی شده باشد، (برای مثال "میله ۴۱۴۰ مطابق با ASTM-A108" یا "میله ۴۱۴۰ مطابق با AMS 6349") هر دو مورد پذیرفته شده و یکسان است.
مطابقت سیستم گرید فولاد SAE با سایر سیستمهای شماره گذاری آلیاژها، مانند سیستم شماره گذاری واحد (UNS) ASTM-SAE، در جداول مراجعه-متقابل (cross-referencing) مشاهده میشود (از جمله موارد ذکر شده در زیر).
سیستم AISI از یک پیشوند حرفی برای نشان دادن روند ساخت فولاد استفاده میکند. پیشوند "C" نشانگر کوره آتشدان روباز، کوره قوس الکتریکی یا کوره اکسیژن قلیایی است، در حالی که "E" فولاد کوره الکتریکی را نشان میدهد.[2]