imam

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Englanti

Substantiivi

imam

  1. imaami

Kroatia

Substantiivi

yksikkö monikko
nominatiiviìmāmimámi
genetiiviimámaimámā
datiivi-lokatiiviimámuimámima
akkusatiiviimámaimáme
vokatiiviȉmāmeimámi
instrumentaaliimámomimámima

ìmām m. 

  1. imaami

Ääntäminen

  • IPA: /'ǐmaːm/

Aiheesta muualla

  • ìmām Hrvatski jezični portal
  • ìmām Školski rječnik hrvatskoga jezika

Verbi

ȉmām

  1. (taivutusmuoto) yksikön 1. persoonan preesens verbistä imati

Ääntäminen

  • IPA: /'îmaːm/
Remove ads

Ranska

Substantiivi

imam m. (monikko imams [luo])

  1. imaami

Ruotsi

Substantiivi

imam yl. (3) (yks. määr. imamen [luo], mon. epämäär. imamer [luo], mon. määr. imamerna [luo])

  1. imaami

Aiheesta muualla

  • imam Svenska Akademiens ordbokissa SAOBissa (ruotsiksi)
  • imam Svensk ordbokissa SO:ssa (ruotsiksi)

Serbia

Substantiivi

ìmām m. (kyrillinen имам)

  1. imaami

Verbi

imam

  1. (taivutusmuoto) yksikön 1. persoona verbistä imati

Sloveeni

Substantiivi

imám m.

  1. imaami

Verbi

imam

  1. (taivutusmuoto) yksikön 1. persoonan preesens verbistä imeti

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads