alearius

Latin

Étymologie

Dérivé de alea (« jeu de dés »), avec le suffixe -arius.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	āleārĭus	āleārĭă	āleārĭum	āleārĭī	āleārĭae	āleārĭă
Vocatif	āleārĭe	āleārĭă	āleārĭum	āleārĭī	āleārĭae	āleārĭă
Accusatif	āleārĭum	āleārĭăm	āleārĭum	āleārĭōs	āleārĭās	āleārĭă
Génitif	āleārĭī	āleārĭae	āleārĭī	āleārĭōrŭm	āleārĭārŭm	āleārĭōrŭm
Datif	āleārĭō	āleārĭae	āleārĭō	āleārĭīs	āleārĭīs	āleārĭīs
Ablatif	āleārĭō	āleārĭā	āleārĭō	āleārĭīs	āleārĭīs	āleārĭīs

āleārĭus \Prononciation ?\ ; première classe

1. Variante de alearis.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• « alearius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage