Top Qs
Chronologie
Chat
Contexte
buko
De Wiktionnaire, le dictionnaire libre
Remove ads
: bukô
Breton
Forme de verbe
buko \ˈbykːo\
- Troisième personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe bukañ.
Espéranto
Étymologie
- Du français boucle.
Nom commun
buko \ˈbu.ko\ mot-racine UV
Dérivés
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « buko [Prononciation ?] »
Anagrammes
Références
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
- buko sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- buko sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine(s) ou affixe(s) "buk-", "-o" présents dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » (R1 de l’Akademio de Esperanto).
Remove ads
Romani
Étymologie
- Du sanskrit बुक्क, bukka (« cœur »).
Nom commun
buko \buˈko\ masculin
- (Anatomie) Foie.
Variantes orthographiques
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads