Nʼem boa ket ezhomm eus o zruez, nag eus o gerioù, nag eus o daouarn da stardañ ma re: […].—(Per Denez, Glas evel daoulagad c’hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, page 35)
Je nʼavais pas besoin de leur pitié, ni de leurs paroles, ni de leurs mains serrant les miennes: […].