dioecesanus

Latin

Étymologie

Dérivé de dĭoecēsis.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	dĭœcēsānus	dĭœcēsānă	dĭœcēsānum	dĭœcēsānī	dĭœcēsānae	dĭœcēsānă
Vocatif	dĭœcēsāne	dĭœcēsānă	dĭœcēsānum	dĭœcēsānī	dĭœcēsānae	dĭœcēsānă
Accusatif	dĭœcēsānum	dĭœcēsānăm	dĭœcēsānum	dĭœcēsānōs	dĭœcēsānās	dĭœcēsānă
Génitif	dĭœcēsānī	dĭœcēsānae	dĭœcēsānī	dĭœcēsānōrŭm	dĭœcēsānārŭm	dĭœcēsānōrŭm
Datif	dĭœcēsānō	dĭœcēsānae	dĭœcēsānō	dĭœcēsānīs	dĭœcēsānīs	dĭœcēsānīs
Ablatif	dĭœcēsānō	dĭœcēsānā	dĭœcēsānō	dĭœcēsānīs	dĭœcēsānīs	dĭœcēsānīs

dĭœcēsānus \Prononciation ?\

1. De diocèse, diocésain.

Références

• « dioecesanus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage