impudefactus

Latin

Étymologie

Dérivé de pudefactus, avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	impudefactus	impudefactă	impudefactum	impudefactī	impudefactae	impudefactă
Vocatif	impudefacte	impudefactă	impudefactum	impudefactī	impudefactae	impudefactă
Accusatif	impudefactum	impudefactăm	impudefactum	impudefactōs	impudefactās	impudefactă
Génitif	impudefactī	impudefactae	impudefactī	impudefactōrŭm	impudefactārŭm	impudefactōrŭm
Datif	impudefactō	impudefactae	impudefactō	impudefactīs	impudefactīs	impudefactīs
Ablatif	impudefactō	impudefactā	impudefactō	impudefactīs	impudefactīs	impudefactīs

impudefactus \Prononciation ?\

1. Éhonté, impudique.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

• impudicus

Références

• « impudefactus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage