innatus

Latin

Étymologie

Dérivé de natus (« né »), avec le préfixe in- privatif.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	innātus	innātă	innātum	innātī	innātae	innātă
Vocatif	innāte	innātă	innātum	innātī	innātae	innātă
Accusatif	innātum	innātăm	innātum	innātōs	innātās	innātă
Génitif	innātī	innātae	innātī	innātōrŭm	innātārŭm	innātōrŭm
Datif	innātō	innātae	innātō	innātīs	innātīs	innātīs
Ablatif	innātō	innātā	innātō	innātīs	innātīs	innātīs

innātus \Prononciation ?\ ; première classe

1. Non né : incréé.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	innātus	innātă	innātum	innātī	innātae	innātă
Vocatif	innāte	innātă	innātum	innātī	innātae	innātă
Accusatif	innātum	innātăm	innātum	innātōs	innātās	innātă
Génitif	innātī	innātae	innātī	innātōrŭm	innātārŭm	innātōrŭm
Datif	innātō	innātae	innātō	innātīs	innātīs	innātīs
Ablatif	innātō	innātā	innātō	innātīs	innātīs	innātīs

innātus \Prononciation ?\ ; première classe

1. Participe passé de innascor (« naître dans (l'esprit) »)
   1. Inné, né dans, né sur, naturel.
      • omnibus innatum est et in animo quasi inscriptum esse deos — (Cicéron, Nat. 2)

        aux yeux de tout le monde, il est une notion naturelle et comme gravée dans l'âme : les dieux existent.

      • tantus est innatus in nobis cognitionis amor et scientiae, ut… — (Cicéron)

        est née en nous une passion si forte d'apprendre et de savoir que…

Dérivés

• innāta (« dispositions naturelles »)

Dérivés dans d’autres langues

• Anglais : innate
• Espagnol : innato
• Français : inné
• Italien : innato

Références

• « innatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage