mindun

Basque

Étymologie

Dérivé de min (« mal »), avec le suffixe -dun.

Adjectif

Déclinaison Nom inanimé Cas Indéfini Singulier Pluriel Absolutif mindun minduna mindunak Ergatif mindunek mindunak mindunek Datif minduni mindunari mindunei Génitif mindunen mindunaren mindunen Comitatif mindunekin mindunarekin mindunekin Bénéfactif mindunentzat mindunarentzat mindunentzat Causatif mindunengatik mindunarengatik mindunengatik Instrumental mindunez mindunaz mindunez Inessif mindunetan mindunan mindunetan Locatif mindunetako minduneko mindunetako Allatif mindunetara mindunera mindunetara Terminatif mindunetaraino minduneraino mindunetaraino Directif mindunetarantz mindunerantz mindunetarantz Destinatif mindunetarako mindunerako mindunetarako Ablatif mindunetatik mindunetik mindunetatik Partitif mindunik — — Prolatif minduntzat — —

mindun \Prononciation ?\

1. Douloureux, souffrant, qui a mal, qui fait mal.
   • zein duzu esku minduna?

     quelle est la main qui fait mal ?

Références

• Elhuyar hiztegiak