Étymologie
- Dérivé de min (« mal »), avec le suffixe -tasun.
Nom commun
Davantage d’informations Cas, Indéfini ...
Déclinaison
Nom inanimé
| Cas |
Indéfini |
Singulier |
Pluriel |
| Absolutif |
mintasun |
mintasuna |
mintasunak |
| Ergatif |
mintasunek |
mintasunak |
mintasunek |
| Datif |
mintasuni |
mintasunari |
mintasunei |
| Génitif |
mintasunen |
mintasunaren |
mintasunen |
| Comitatif |
mintasunekin |
mintasunarekin |
mintasunekin |
| Bénéfactif |
mintasunentzat |
mintasunarentzat |
mintasunentzat |
| Causatif |
mintasunengatik |
mintasunarengatik |
mintasunengatik |
| Instrumental |
mintasunez |
mintasunaz |
mintasunez |
| Inessif |
mintasunetan |
mintasunan |
mintasunetan |
| Locatif |
mintasunetako |
mintasuneko |
mintasunetako |
| Allatif |
mintasunetara |
mintasunera |
mintasunetara |
| Terminatif |
mintasunetaraino |
mintasuneraino |
mintasunetaraino |
| Directif |
mintasunetarantz |
mintasunerantz |
mintasunetarantz |
| Destinatif |
mintasunetarako |
mintasunerako |
mintasunetarako |
| Ablatif |
mintasunetatik |
mintasunetik |
mintasunetatik |
| Partitif |
mintasunik | — | — |
| Prolatif |
mintasuntzat | — | — |
|
Fermer
mintasun \Prononciation ?\
- Amertume, douleur.
mintasuna gozatu.
- adoucir l’amertume.