Atentados do 11 de marzo de 2004 en Madrid
ataque terrorista From Wikipedia, the free encyclopedia
Os Atentados do 11-M ou Atentados do 11M, coñecidos tamén como 11M, foron unha serie de ataques terroristas en catro trens da rede ferroviaria de Madrid. Foron levados a cabo por unha célula xihadista,[3][4] segundo a investigación policial e as sentenza da Audiencia Nacional e do Tribunal Supremo.[5] Faleceron 193 persoas e arredor de dúas mil resultaron feridas.[1][6]
| Atentados do 11 de marzo de 2004 en Madrid | |
|---|---|
 Restos dun dos trens, xunto á estación de Atocha. | |
| Lugar | Madrid, España |
| Coordenadas | 40°24′24″N 3°41′22″O |
| Branco(s) | Civís |
| Data | 11 de marzo de 2004 07:36-07:40 horas (UTC+1:00) |
| Tipo de ataque | Xihadista |
| Arma(s) | Mochilas bomba con dinamita tipo Goma-2 ECO |
| Mortos | 193 |
| Feridos | 2057[1] |
| Perpetrador(es) | Célula terrorista de Al Qaida[2] |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Entre as 07:36 e as 07:40 (CET) do 11 de marzo de 2004, en hora punta, producíronse dez explosións case simultáneas en catro trens de Madrid. Máis tarde, logo dun intento de desactivación, a policía detonou de forma controlada dous artefactos que non chegaron a estoupar. Despois disto, desactivaron un terceiro que permitiría, debido ó seu contido, comezar a investigación que conduciría á identificación dos autores.
Os atentados producíronse tres días antes das eleccións xerais de 2004. Os dous principais partidos políticos españois daquela, o PP e o PSOE, acusáronse mutuamente de agochar ou distorsionar información relativa ós atentados por razóns electorais.
Foi o segundo maior atentado cometido en Europa, por detrás do atentado de Lockerbie de 1988. Este non foi o primeiro atentado xihadista en España. En 1985 produciuse o atentado do restaurante El Descanso, que causou 18 mortes.
As explosións producíronse na mañá do xoves 11 de marzo, entre as 7:39 e as 7:42, tres días antes das eleccións lexislativas. Un total de 10 mochilas-bomba estouraron en catro trens de proximidade nas estacións de Atocha, El Pozo del Tío Raimundo, Santa Eugenia e nun tren que ía entrar na estación de Atocha. A policía atopou outras tres bombas que non chegaron a estoupar e que, segundo o Ministro de Interior, Ángel Acebes, estaban pensadas para estoupar á chegada do auxilio.
As fontes oficiais identificaron, nun primeiro momento, a ETA como a organización autora do masacre. As forzas próximas á banda terrorista e a propia ETA negaron a súa autoría nun comunicado o día seguinte. Xurdiu a hipótese dunha organización terrorista islamista radical. Esta hipótese viuse reforzada ao anunciar o Ministro de Interior o descubrimento dunha furgoneta con detonadores e unha cinta de vídeo con textos do Corán. Aínda así, mantívose oficialmente a tese dun atentado de ETA, o que supuxo fortes críticas ao goberno nalgúns medios de comunicación e polas forzas políticas da oposición.
O 13 de marzo, a policía detivo sete sospeitosos relacionados coa venda dun teléfono móbil e unha tarxeta de prepago que se atopara na furgoneta en que se atoparan os detonadores. Nos días seguintes foron arrestados novos sospeitosos, moitos ligados a grupos islamistas radicais. O 3 de abril, cando a policía pretendía arrestar varios sospeitosos nun piso de Leganés, estes inmoláronse facendo estoupar explosivos, cos que mataron tamén un axente dos Grupos de Operacións Especiais.
O xuíz encargado do caso, Juan del Olmo, acusou o 19 de marzo a varios marroquís de complicidade nos atentados. As investigacións policiais dirixíronse cara ás organizacións terroristas islámicas, en especial cara a células vinculadas a Al Qaida. A organización fundamentalista reivindicara os atentados a noite do día 11.
In Memoriam, escultura en homenaxe ás vítimas do atentado, situada na praza da Constitución de Ordes.
Detalle
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
