![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Seatbelt.jpg/640px-Seatbelt.jpg&w=640&q=50)
Cinto de seguridade
From Wikipedia, the free encyclopedia
O cinto de seguridade ou cinto de seguranza é un arnés deseñado para suxeitar e manter no seu asento a un ocupante dun vehículo se ocorre un accidente. Estes cintos comezaron a utilizarse en aeronaves na década de 1930, e actualmente o seu uso en automóbiles é obrigatorio en moitos países. O cinto de seguridade está considerado como o sistema de seguridade pasiva máis efectivo xamais inventado, incluído o coxín de seguridade, a carrozaría deformábel ou calquera adianto técnico de hoxe en día.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Seatbelt.jpg/640px-Seatbelt.jpg)
Os cintos de seguridade fabrícanse con tea forte e teñen como obxectivo que os pasaxeiros non sexan lanzados dos seus asentos ao producirse un accidente.[1] Nos avións úsanse para evitar que o pasaxeiro saia expedido do asento no intre da engalaxe e aterraxe, aínda que nos voos domésticos adoita permanecer abrochado durante todo o traxecto.
Actualmente os cintos de seguridade posúen tensores que aseguran o corpo no intre do impacto mediante un resorte ou unha explosión (tensor pirotécnico). O cinto débese colocar o máis pegado posíbel ao corpo, plano e sen nós ou dobreces. Os pilotos de competición levan os arneses bastante apertados, pero non se considera necesario nun coche de rúa.
O cinto das cadeiras debe estar situado por diante das cristas ilíacas, os ósos que sobresaen nas cadeiras. Isto é para que suxeite ao corpo contra un óso duro e non contra o abdome brando. No caso das mulleres embarazadas, véndese un accesorio para asegurarse de que o cinto fica debaixo do abdome. Engánchase entre as pernas á banda da cintura e por debaixo do asento.