Dinastía de Borgoña
rama cadete da dinastía dos Capetos, soberanos en Borgoña, Galicia e Portugal / From Wikipedia, the free encyclopedia
A designación dinastía de Borgoña aplícase á dinastía real que gobernou nos reinos de Galiza (1092-1369), León (1126 e 1369), Castela (1157-1369) e Portugal (1096-1383). A rama da dinastía reinante en Portugal deriva do matrimonio de Henrique de Borgoña, fillo do Duque de Borgoña Roberto I, e Tareixa, filla natural do rei Afonso VI. A rama reinante en Galiza, León e Castela deriva do casamento entre Raimundo de Borgoña, fillo do Conde de Borgoña Guillerme I, e Urraca, filla do rei Afonso VI e Constanza de Borgoña.
Esta última casa de Borgoña non pertence á dinastía dos Capetos senón á dos Anscáridas, fundadores da Casa de Ivrea que reinou en Italia e no condado palatino de Borgoña, e non no ducado de Borgoña. A casa reinante en Galiza, León e Castela, desde o fillo do conde Raimundo e a Raíña Urraca, era unha rama da casa condal de Borgoña sen descendencia consanguinea de Hugo Capeto, e ocupou o trono até Pedro I, sendo sucedida despois pola Casa de Trastámara, unha rama menor bastarda, que reinou en todos os Reinos Peninsulares con excepción de Portugal, onde si reinaba unha rama da dinastía capeta, descendente da casa ducal de Borgoña.