Inmunodifusión
From Wikipedia, the free encyclopedia
A inmunodifusión é unha proba diagnóstica que implica a difusión a través dunha substancia como o ágar, que é xeralmente un xel brando de ágar (1%) ou agarosa (1%), usada para a detección de anticorpos ou antíxenos.
As referencias deste artigo non teñen un formato correcto. Podes colaborar editándoas como se indica nesta páxina. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
Os tipos comunmente utilizados son:
- Difusión sinxela nunha dimensión (procedemento de Oudin).
- Difusión dobre nunha dimensión (procedemento de Oakley Fulthorpe).
- Difusión sinxela en dúas dimensións (inmunodifusión radial de Mancini).
- Difusión dobre en dúas dimensións (inmunodifusión dobre de Ouchterlony).[1]