Lectina
From Wikipedia, the free encyclopedia
As lectinas son glicoproteínas[1] que se unen a carbohidratos doutras moléculas (como glicoproteínas que son conteñen carbohidratos como parte integrante das mesmas, pero a súa función é unirse a carbohidratos doutras moléculas). As lectinas son moi específicas para os residuos de azucres aos que se unen, especialmente, no caso das lectinas de plantas, que mostran unha alta especificidade para unirse a certos glicoconxugados alleos (por exemplo, de fungos, ou animais).[2] As lectinas xogan un papel no fenómeno do recoñecemento biolóxico no que están implicadas células e proteínas.[3][4] Por exemplo, unha hipótese sostén que algunhas glicoproteínas virais do virus da hepatite C se unen a lectinas tipo C na superficie da célula hóspede hepática para realizar a infección.[5] As lectinas poden ser inutilizadas por monosacáridos e oligosacáridos específicos, que se unen ás lectinas inxeridas procedentes de cereais, legumes, beladona (Atropa belladonna) e produtos lácteos; esta unión pode impedir que se liguen aos carbohidratos da membrana plasmática, que son as súas dianas habituais.[6]