Milagres de Xesús
From Wikipedia, the free encyclopedia
Os milagres de Xesús son os feitos sobrenaturais que se atribúen a Xesucristo no curso da súa vida terreal e que foron recollidos nos Evanxeos canónicos. Estes milagres pódense clasificar en catro grupos: as curacións, exorcismos, a resurrección dos mortos e o control sobre a natureza. O número exacto dos milagres depende de como se contan os milagres, por exemplo, no milagre da filla de Xairo, onde unha muller se cura e unha nena é resucitada, pero os dous acontecementos son narrados nos mesmos parágrafos dos Evanxeos, e polo xeral de forma conxunta, e o feito de que a nena tiña 12 anos e a muller estivera enferma durante 12 anos foi obxecto de diversas interpretacións.
Estes milagres causaban a indignación de escríbalos e os mestres da lei.[1]
Neses tempos, escríbalos, fariseos e outros, atribuíron a unha confabulación con Belcebú este poder de expulsar aos demos. Xesús defendeuse enerxicamente destas acusacións.[2][3][4][5] Segundo os relatos evanxélicos, Xesús non só tiña o poder de expulsar demos, senón que transmitiu ese poder aos seus seguidores[6] Ata se menciona o caso dun home que, sen ser seguidor de Xesús, expulsaba con éxito demos no seu nome.[7]
Segundo o escrito en Mateo 11: 20-24,[2] Corazín, Betsaida e Cafarnaún -tamén chamada Capernaúm-, son a cidades onde Xesús realizou a maior parte dos seus milagres, debido a que estes aínda non se arrepentían dos seus pecados.
Segundo Xoán 14:10-14,[8] Xesús pídelles aos apóstolos que crean por esas obras porque é o Pai (Deus) quen as realiza nel. Tamén lles di que todo o que pidan ao Pai no seu nome el o fará, para que o Pai sexa glorificado no Fillo.