Oración (gramática)
From Wikipedia, the free encyclopedia
A oración é a mínima unidade comunicacional, con significado completo. Isto significa que é o fragmento máis pequeno do enunciado que comunica unha idea total, e posúe independencia (é dicir, podería sacarse do contexto e seguir comunicando, non o mesmo, pero algo). As oracións están delimitadas prosodicamente por pausas e graficamente por comas ou puntos. Nas escolas formalistas, é a unidade de análise fundamental.
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Oración.