Síncope (lingüística)
From Wikipedia, the free encyclopedia
A síncope é un fenómeno fonolóxico (ou fonético) consistente na elisión ou perda dun fonema (ou son) na posición media dunha palabra ou secuencia fónica. Prodúcese especialmente nas vogais e sílabas átonas. Este fenómeno pode darse ó longo da historia da lingua (como na pasaxe do latín calidus ao galego caldo ou de delicatus a delgado) ou sincronicamente, en diferentes variedades diatópicas ou diastráticas (como o paso de cereixa a zreixa ou de para a pra).