Sestercio

O sestercio (sestertius, en latín) era unha antiga moeda romana. No período histórico da República era unha pequena moeda de prata, converténdose nunha moeda grande de bronce durante o Imperio (mais máis tarde volveuse cuñar nunha dobre serie de bronce e latón de 54,5 e 27,2 gramos respectivamente).^[1][2]

Anverso e reverso dun sestercio de Caracalla.

O nome provén das palabras latinas semis ("medio") e tres ("tres"), isto é, "medio terceiro", xa que valía dous ases e medio. Adoitaba ir marcado coas letras LLS (duae librae et semis, "dúas libras e medio ás"), rememorando as libras, ou tamén con I·IS ou HS.^[3][4]

Historia

Sestercio coa efixie de Vitelio.

O sestercio foi creado cara ao 211 a. C. como unha pequena moeda de prata que valía un cuarto de denario e, polo tanto, unha centésima parte dun áureo). Cando o valor do denario foi reaxustado a 16 ases, o sestercio tamén sufriu un reaxuste, pasando a valer 4 ases (mantendo, polo tanto a paridade equivalente a un cuarto de denario.^[5]

Forma parte do novo sistema monetario introducido no ano 212 a. C. que substituíu o cobre como patrón monetario baseado no ás. Este novo sistema monetario estaba formado ademais do sestercio, polo denario, polo quinario e polo ás, co seguinte cadro de equivalencias:

Equivalencias entre moedas romanas
	Denario	Quinario	Sestercio	Ás	Metal
Denario (símbolo X)	1	2	4	10
Quinario (símbolo V)	1/2	1	2	5
Sestercio (símbolo IIS)	1/4	1/2	1	2,5
Ás (símbolo I)	1/10	1/5	2/5	1

Dobre sestercio de Traxano Decio (249-251).

No 23 a.C., a reforma monetaria de Augusto transformou o sestercio nunha moeda grande de bronce; do mesmo xeito que o dupondio, estaba feito cunha liga dourada chamada oricalco. O salario medio dun obreiro da época podía oscilar entre os 700 e os 2.000 sestercios ao ano. Circulou ata mediados do século III d.C.^[6]

Xa cara ao final do Imperio, no marco da forte desvalorización da moeda producida no século III, apareceu no seu lugar, con escaso éxito, o dobre sestercio, que foi emitido durante os reinados de Traxano Decio (249-251), pola súa esposa Herenia Etruscila (249-251) e por Póstumo (259-268).^[7][8]