ARNr 23S

O ARNr 23S (ou 23S rRNA) é un ARNr de 2904 nucleótidos de longo que é un compoñente da subunidade maior (50S) do ribosoma de bacterias e arqueas como Escherichia coli. A acividade de peptidil transferase do ribosoma reside no dominio V deste ARNr, e este dominio é o stio de unión máis común dos antibióticos que inhiben a tradución de proteínas. Un exemplo destes antibióticos é o cloranfenicol, que actúa inhibindo a formación do enlace peptídico, que segundo recentres estudos estruturais tridimensionais ten dous sitios de unión diferentes dependendo da especie da que sexa o ribosoma. O linezolid e a quinupristina-dalfopristina tamén se unen ao ARNr 23S e demostrouse a existencia de resistencia cruzada entre estes antibióticos.^[2] Comparado cos xenes do ARNr 16S, os xenes do ARNr 23S tipicamente teñen unha maior variación nas secuencias, incluíndo insercións ou delecións.^[3]

Pseudonó do dominio G(G12) do ARNr 23S
Estrutura secundaria predita e conservación de secuencia do PK-G12rRNA
Identificadores
Símbolo	PK-G12rRNA
Rfam	RF01118
Outros datos
Tipo de ARN	Xene; ARNr
Dominio(s)	Bacteria
SO	SO:0001263
Estruturas PDB	PDBe

Representación 3D do ribosoma no que se ve disposición do ARNr 23S na subunidade 50S ribosómica de Escherichia coli baseándose nunha reconstución de microscopio crioelectrónico.^[1]

Funcións do ARNr 23S

En xeral, o ARNr ten unha función esencial, funcionar como peptidil transferase, que é o núcleo estimulador do ribosoma que desempeña un papel na configuración do enlace peptídico. Tanto o peptidil-ARNt coma o aminoacil-ARNt son impotantes para sintetizar proteínas e na transpeptidación. Porén, as posicións do ARNr 23S G2252, A2451, U2506 e U2585 teñen unha significativa función na unión do ARNt no sitio P da subunidade maior do ribosoma. As modificcións en nucleótidos no sitio P poden inhibir a unión do peptidil-ARNt e tamén a modificación U2555 interfire na transferencia de peptidil-ARNt puromicina. Ademais, a modificación química da metade destas posicións G2251, G2253, A2439 e U2584 pode non impedir a unión do ARNt. O peptidil-ARNt da subunidade de 50S, que se une ao sitio P preserva oito posicións do ARNr 23S da modificación química. Por outra parte, as mutacións no ARNr 23S teñen un impacto nas células en crecemento. As mutacións A1912G, A1919G e Ψ1917C orixinan un potente fenotipo de crecemento e impiden a tradución, mentres que a mutación A1916G ten un fenotipo de crecemento simple e orixina un defecto nas subunidades de 50S ribosómicas.^[4]