Aduto do ADN

En xenética molecular, un aduto do ADN é un fragmento de ADN que está enlazado covalentemente a un composto químico (xeralmente causante de cancro). A formación destes adutos pode ser o inicio da conversión da célula en célula cancerosa (carcinoxénese). Os adutos do ADN utilízanse en experimentos científicos como biomarcadores de exposición^[1] e realízanse medicións da súa abundancia para reflectir cuantitativamente, por comparación, a cantidade de exposición carcinóxena do organismo examinado, por exemplo ratas. En condicións experimentais, a formación destes adutos do ADN é inducida por carcinóxenos coñecidos, dos cales o que se usa máis comunmente é o DMBA (7,12-dimetilbenz(a)antraceno). Por exemplo, cando se usa o termo "aduto DMBA-ADN" (ou "DMBA-DNA adduct") nunha revista científica refírese a un fragmento de ADN que leva unido DMBA.^[2]

Un aduto do ADN con benzopireno, con este último no centro.

Exemplos

ADN danado polo carcinóxeno 2-aminofluoreno.

Compostos químicos que forman adutos do ADN son:

• acetaldehido, un constituínte significativo do fume de tabaco
• cisplatino, que se une ao ADN e causa enlaces cruzados, que dan lugar á morte da célula
• DMBA (7,12-dimetilbenz(a)antraceno)
• malondialdehido, un produto natural da peroxidación de lípidos^[3]

Adutos do ADN son:

• adutos eteno-ADN: 1,N(6)-eteno-2'-desoxiadenosina (epsilondA) e 3,N(4)-eteno-2'-desoxicitidina (epsilondC)

Subprodutos son:

• M₁G, un subproduto da reparación de excisión de base (BER) dun tipo específico de aduto do ADN chamado M1dG.

Danos no ADN

Cando un composto químico se une ao ADN o ADN queda danado, e non pode producirse unha replicación correcta que orixine unha célula normal. Isto pode ser o inicio dunha mutación, ou mutaxénese. Se a célula non tivese mecanismos efectivos de reparación do ADN, que actúan de forma natural en circunstancias normais, isto podería ser o inicio dun cancro.