Anduriñón real

O anduriñón real^[2] ou andurón real (Tachymarptis melba, antes Apus melba) é un cirrio migratorio que cría nas montañas que van do sur do continente europeo ata o Himalaia.

Anduriñón real
Andoriñón en Barcelona
Estado de conservación
Pouco preocupante[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Clase: Aves Orde: Apodiformes Familia: Apodidae Xénero: Tachymarptis Especie: T. melba
Nome binomial
Tachymarptis melba (Linnaeus, 1758)
Distribución Distribución

Descrición

Anduriñón real

Miden uns 23 cm. de longo e pesan entre 75 e 125 gramos. A envergadura das súas ás, que acada os 55 cm., fainos claramente meirandes có cirrio común. Son negros, coa barriga e a gorxa brancas separadas por unha faixa marrón no peito. A cola é curta e en forma de galleto. As ás, moi longas, danlles aspecto de media lúa cando voan, por ben que tamén poden voar en ocasións con elas rectas. O seu voo é máis lento e poderoso có dos cirrios comúns.

O seu chío característico e un berro ascendente que se pode oír a moita distancia e que emiten sobre todo nas tardes de verán. (Escoitar).

Distribución e hábitat

Os anduriñóns reais crían nas montañas europeas e asiáticas e pasan o inverno no sur de África e no Indostán. Durante a migración móvense de xeito errático e poden verse en boa parte da Europa e Asia meridionais. Aparentemente a especie tivo unha área de distribución meirande durante a derradeira glaciación, cando colonias grandes criaban por exemplo, hai entre 40.000 e 20.000 anos, nunha cova en Komarova, preto de Chestokova, Polonia (Tomek & Bocheński 2005). As aves europeas marchan para a África subsahariana a primeiros de outubro e volven en marzo e abril.

Bioloxía

Son grandes voadores que pasan máis das súas vidas no aire. Poden voar a favor ou en contra do vento, acadando alturas de ata 3.000 metros e velocidades de 250 km. hora.

Alimentación

Anduriñón bebendo

Aliméntanse do chamado "plancto aéreo", composto por artrópodos voadores de tamaño pequeno e mediano, que, en boas condicións, atrapan en grandes cantidades en pouco tempo. En días de bo tempo sobrevoan a grande altura as cidades e as zonas adxacentes á procura de comida. Con tempo malo voan baixo sobre prados e zonas acuáticas. Coma as andoriñas beben mentres voan sobre a auga, mantendo a parte inferior do bico lixeiramente por debaixo da superficie. En ocasións toman mesmo "baños" curtos mentres voan.

Reprodución

Anduriñón real voando

Tachymarptis melba

Colonia de anduriñóns

Crían en colonias en furados, fendas e nichos das penas. Na cunca mediterránea fano en acantilados rente ó mar. Outros fano en zonas montañosas como os Pireneos, o Cáucaso ou os Alpes. Dende hai algúns séculos (se cadra xa dende a antigüidade), crían e repousan tamén en edificios. As parellas fórmanse para toda a vida e volven ano tras ano ós mesmos niños, reparándoos cando é preciso. Os niños están feitos de plumas, pallas e pelos que pegan con saliva para formar unha cunca. Poñen dous ou tres (poucas veces catro) ovos brancos, que os dos membros da parella se roldan para chocar. A incubación dura entre 18 e 22 días e son coidados polos pais entre 54 e 66 días. Os polos son alimentados con bolas alimenticias formadas por insectos e arañas.