Arquitecto, arquitecta

Unha arquitecta ou un arquitecto^[1] é unha persoa que planifica, proxecta e supervisa a construción de edificios.^[2] Practicar a arquitectura implica prestar servizos relacionados co deseño de edificios e o espazo dentro do recinto que rodea os edificios que teñen como finalidade principal a ocupación ou o uso humano.^[3] Etimoloxicamente, o termo arquitecto deriva do latín architectus,^[4] que deriva do grego^[5] (ἀρχι arkhi, xefe + τέκτων téktōn, construtor), é dicir, xefe de obras.^[6]

arquitecto arquitecta
arquitectura, construción, deseño computacional, deseño de edificios e construción
Debuxo dun arquitecto en 1893.
Istancia de	profesión, título corporativo, ocupación e Q20827480
Subclase de	deseñador
Medio usado	terminoloxía arquitectónica
Non confundir con	Chartered Building Surveyor (en)
Fontes e ligazóns
Redes
ISCO-08	2161
CIUO	2141
Descrito pola fonte Metropolitan Museum of Art Tagging Vocabulary Meyers Konversations-Lexikon, 4ª edición (1885–1890) Q112756576
[ Wikidata ] [ C:Commons ]

Os requisitos profesionais dos arquitectos varían dun lugar a outro. As decisións dun arquitecto afectan a seguridade pública e, polo tanto, o arquitecto debe someterse a unha formación especializada consistente en estudos avanzados^[7] e a experiencia práctica para obter unha licenza para exercer a profesión.

Orixe

Ao longo da historia antiga e medieval, a maioría dos deseños e construcións arquitectónicas foron realizados por artesáns, como canteiros e carpinteiros, que ascenderon ao papel de mestres de obras. Ata os tempos modernos, non había unha distinción clara entre arquitecto e enxeñeiro. En Europa, os títulos de arquitecto e enxeñeiro eran principalmente variacións xeográficas que se referían á mesma persoa, moitas veces usadas indistintamente.^[8][9]

Suxírese que varios desenvolvementos en tecnoloxía e matemáticas permitiron o desenvolvemento do arquitecto profesional, separado do artesán práctico. O papel non se empregou en Europa para debuxar ata o século XV, mais despois de 1500 cada vez estaba máis dispoñible. Os lapis usáronse para debuxar contra 1600. A dispoñibilidade de papel e lapis permitiu que os profesionais fixesen debuxos previos á construción.^[10] Ao mesmo tempo, a introdución da perspectiva linear e innovacións como o uso de diferentes proxeccións para describir un edificio tridimensional en dúas dimensións, xunto cunha maior comprensión da precisión dimensional, axudaron os deseñadores de edificios a expresar as súas ideas.^[10] Non obstante, o desenvolvemento foi gradual e lento. Ata o século XVIII, os edificios continuaron sendo deseñados e montados por artesáns, con excepción dos proxectos de alto status.^[10][11]