Beacon Explorer B

Beacon Explorer B, tamén coñecido como BE-B e Explorer 22, foi un satélite artificial de Estados Unidos pertencente ó programa Explorer e lanzado o 10 de outubro de 1964 mediante un foguete Scout X-4 desde a Base Vandenberg da Forza Aérea.^[1][2][3][4]

Beacon Explorer B / BE-B / Explorer 22
Explorer 22 en probas en terra.
Tipo	Observación terrestre
Organización	NASA[1][2]
Data de lanzamento	10 de outubro de 1964[3][4][5]
Foguete portador	Scout X-4[1][4]
Sitio de lanzamento	Base Vandenberg da Forza Aérea[1][4][5]
Obxectivo da misión	Estudos xeodésicos e observación da ionosfera.[1][4][5]
NSSDC ID	1964-064A
Masa	52,6 kg[1][2][4]
Datos orbitais
Semieixo maior	7336,7 km[3]
Inclinación	79,7 graos[3]
Apoapse	1054,5 km[3]
Periapse	876,9 km[3]
Período orbital	104,2 minutos[3]
v c e

Características

BE-B foi adicado á investigación da ionosfera terrestre coa finalidade de determinar a cantidade de electróns entre a nave e a Terra. Tamén serviu para facer medicións xeodésicas^[1][4], nas que foi pioneiro usando a técnica de determina-la posición mediante láser desde terra^[6].

O satélite inicialmente estabilizábase mediante xiro para pasar a estabilizarse nos tres eixos tralo desplegue dos paneis solares usando unha barra magnética que aliñaba o eixo de simetría do satélite co campo magnético local. A información da orientación do satélite proviña dun magnetómetro de tres eixos e duns sensores solares.^[1][4]

A nave non levaba maneira de rexistra-los datos a bordo, polo que se obtiñan cada vez que sobrevoaba unha estación terrestre. O satélite emitía continuamente a 162 e 324 MHz para permiti-la súa localización precisa e facer estudos xeodésicos.^[1][4]

As transmisións de BE-B deixaron de seguirse en agosto de 1968 e o satélite fallou en febreiro de 1970.^[1][4]

Instrumentos

Beacon Explorer B levaba a bordo unha sonda electrostática, un radiofaro que emitía a 20, 40 e 41 Hz, un reflector láser pasivo para seguimento do satélite e un experimento de navegación Doppler.^[4]