Bathurst

A illa de Bathurst é unha illa canadense que forma parte das Illas da Raíña Isabel no territorio de Nunavut. Ocupa unha superficie estimada de 16 042 km²,^[1] 188 km de longo por 149´5 km de largo, é a 54ª na Lista de illas por superficie e a 13ª das illas máis grandes do Canadá. Está deshabitada.

Bathurst

Tipo	illa
Epónimo	Henry Bathurst (pt)
Descubridor ou inventor	William Edward Parry
Parte de	Illas Árticas do Canadá
Localización
Continente	América do Norte
División administrativa	Nunavut, Canadá
75°44′59″N 99°46′59″O
Bañado por	Océano Ártico
Características
Dimensións	150 () × 188 () km
Perímetro	1.548 km
Superficie	16.042 km²
Historia
Data de descuberta ou invención	1819

Xeografía

A illa é de pouca altura con poucas partes que escedan os 330 de altitude. O punto máis alto ten 412 m. en Stokes Mountain na Stokes Range. Que á súa vez forma parte do sistema montañoso da Cordillera Ártica. As boas condicións do chan producen abundante vexetación e alimenta unha poboación silvestre máis prolífica que outras illas do Ártico.

Na illa atópanse as áreas do Programa Biolóxico Internacional, Polar Bear Pass e Parque Nacional Qausuittuq.

Historia

Foi descuberta por Sir William Edward Parry no ano 1819 e debe o seu nome ao Conde Henry Bathurst, Secretario de Estado británico para a guerra e as colonias (1812-1827). A illa foi poboada pola tribo Thule cara ao ano 1000, probablemente debido a que nesa época houbo un clima máis cálido (nesa época chegan os viquingos a Vinland). Robert Aldrich trazou gran parte da súa costa oeste en 1851, mentres que George Henry Richards (George Henry Richards) e Sherard Osborn (Sherard Osborn) debuxaron a súa costa do norte en 1853.^[2]

Robert Aldrich trazou gran parte da súa costa oeste en 1851, mentres que George Henry Richards e Sherard Osborn debuxaron a súa costa do norte en 1853.^[3][4]

The Earth's North Magnetic Pole tracked north

O Norte da Terra, o Polo Magnético rastrexouse cara ao norte a través da illa de Bathurst durante os anos sesenta e setenta.