Busby Berkeley

Busby Berkeley William Enos, nado nos Ánxeles (California) o 29 de novembro de 1895 e finado en Palm Desert, no mesmo estado, o 14 de maio de 1976 foi un director de cinema e coreógrafo estadounidense, famoso polos seus elaborados números musicais que incluían complexas figuras xeométricas.

Busby Berkeley

(1935)
Biografía
Nacemento	29 de novembro de 1895 Os Ánxeles, Estados Unidos de América
Morte	14 de marzo de 1976 (80 anos) Palm Springs, Estados Unidos de América
Lugar de sepultura	Desert Memorial Park (pt)
Actividade
Ocupación	director de cinema, director teatral, actor, coreógrafo, realizador
Período de actividade	1901 - 1971
Familia
Cónxuxe	Merna Kennedy (1934–1935) Esther Muir (1929–1931)
Sinatura

Traxectoria

Berkeley era fillo da actriz teatral Gertrude Berkeley. Entre os amigos da súa nai estaban a actriz Amy Busby e o actor William Gillette, que deron o seu nome ao seu afillado, Busby Berkeley William Enos.^[1] Ademais de no teatro, Gertrud traballou no cinema mudo cando Berkeley era un neno. Berkeley debutou no teatro con cinco anos na compañía familiar.

Durante a segunda guerra mundial, Berkeley serviu como tenente de artillaría. Na década de 1920 traballou como director de danza para case dúas ducias de musicais de Broadway, con éxitos como A Connecticut Yankee. Como coreógrafo interesáballe máis a posibilidade de realizar coas coristas figuras xeométricas.

Os seus primeiros traballos foron nos musicais de Eddie Cantor para Samuel Goldwyn, onde comezou a desenvolver técnicas como o “desfile de caras” (individualizando cada corista con primeiros planos), e movendo as súas bailarinas polo escenario con figuras caleidoscópicas. Tivo bastante grao de independencia na dirección dos números musicais, distinguíndoos claramente das partes narrativas dos filmes. A súa popularidade entre o público aumentou durante a Gran Depresión cando coreografou catro musicais para Warner Bros.: 42nd Street, Footlight Parade, Gold Diggers of 1933 e Fashions of 1934. Os números foron en ocasións criticados pola explotación da figura feminina e polo seu retrato do colectivismo.

En setembro de 1935 foi o condutor responsable dun accidente automobilístico no que morreron dúas persoas e outras cinco foron feridas de gravidade, entre elas o propio Berkeley. ^[2] Berkeley, levado ao xuízo nunha padiola,^[3] escoitou as testemuñas que falaban do choque e de certo olor a licor. Tras dous xuízos por homicidio en segundo grao nos que o xurado chegou a un punto morto, no terceiro xuízo foi absolto.

En 1939 pasou á dirección de filmes con Fixéronme un criminal, filme de John Garfield. Tras algúns problemas na Metro-Goldwyn-Mayer^[4] pasou a 20th Century-Fox en 1943, con The Gang's All Here, co número "Lady in the Tutti-Frutti Hat", de Carmen Miranda. A súa última coreografía foi para o filme de MGM Billy Rose's Jumbo (1962).

A finais da década de 1960 o gusto polo “camp” devolveu os musicais de Berkeley á primeira liña, e entrou entón no circuíto universitario de conferencias. Ao cumprir setenta e cinco anos volveu a Broadway e dirixiu unha nova versión de No No Nanette.

Filmografía

• Whoopee! (1930) (coreógrafo)
• Kiki (1931) (coreógrafo)
• Palmy Days (1931) (coreógrafo)
• Flying High (1931) (coreógrafo)
• The Kid from Spain (1932) (coreógrafo)
• Night World (1932) (coreógrafo)
• She Had to Say Yes, 1933) (director)
• 42nd Street (1933) (coreógrafo)
• Gold Diggers of 1933 (1933) (coreógrafo)
• Footlight Parade (1933) (coreógrafo)
• Roman Scandals (1933) (coreógrafo)
• Fashions of 1934 (1934) (director/coreógrafo )
• Wonder Bar (1934) (deseñador)
• Dames (1934) (director/coreógrafo )
• Gold Diggers of 1935 (1935) (director)
• In Caliente (1935) (director/coreógrafo )
• I Live For Love (1935) (director)
• Gold Diggers of 1937 (1936) (director/coreógrafo )
• Stage Struck (1936) (director)
• The Singing Marine (1937) (director/coreógrafo )
• Hollywood Hotel (1937) (director)
• Varsity Show (1937) (director da secuencia final)
• Gold Diggers in Paris (1938) (director/coreógrafo )
• Men Are Such Fools (1938) (director)
• Fixéronme un criminal (1939) (director)
• Fast and Furious (1939) (director)
• Broadway Serenade (1939) (director da secuencia final)
• The Wizard of Oz (1939) (director da secuencia de baile "If I Only Had a Brain", suprimida da montaxe final)
• Babes in Arms (1939) (director)
• Strike Up the Band (1940) (director)
• Forty Little Mothers (1940) (director)
• Ziegfeld Girl (1941) (director )
• Babes on Broadway (1941) (director)
• Lady Be Good (1941) (director )
• For Me and My Gal (1942) (director)
• Cabin in the Sky (1943) (director da secuencia "Shine")
• Girl Crazy (1943) (director da secuencia final "I Got Rhythm")
• The Gang's All Here (1943) (director)
• Cinderella Jones (1946) (director)
• Romance on the High Seas (1948) (coreógrafo)
• Take Me Out to the Ball Game (1949) (director)
• Annie Get Your Gun (1950) (director sen acreditar)
• Two Weeks with Love (1950) (coreógrafo)
• Call Me Mister (1951) (coreógrafo)
• Two Tickets to Broadway (1951) (coreógrafo)
• Million Dollar Mermaid (1952) (coreógrafo)
• Small Town Girl (1953) (coreógrafo)
• Easy to Love (1953) (coreógrafo)
• Rose Marie (1954) (coreógrafo)
• Billy Rose's Jumbo (1962) (coreógrafo)