CRRES

CRRES, acrónimo de Combined Release and Radiation Effects Satellite é un satélite artificial da Forza Aérea dos Estados Unidos lanzado o 25 de xullo de 1990 mediante un foguete Atlas I desde Cabo Cañaveral para estudar a magnetosfera terrestre.^[1][2][3]

CRRES / Combined Release and Radiation Effects Satellite
CRRES
Tipo	Demostrador tecnolóxico / Observación terrestre
Fabricante	Ball Aerospace
Organización	USAF
Destino actual	Fóra de servizo.[1][2][3]
Data de lanzamento	25 de xullo de 1990, 19:21 GMT[1][4][5][6]
Foguete portador	Atlas I[1][3]
Sitio de lanzamento	Cabo Cañaveral, rampla 36B[1][2]
Obxectivo da misión	Estudo da magnetosfera terrestre.[1][2]
NSSDC ID	1990-065A
Masa	4383 kg[1]
Dimensións	Prisma octogonal de 1 m de altura e 3 m entre caras opostas[1]
Datos orbitais
Semieixo maior	23.161 km[4]
Inclinación	18,0 graos[4]
Apoapse	33.229,1 km[4]
Periapse	351,4 km[4]
v c e

Características

CRRES é un satélite do Programa de Probas Espaciais da Forza Aérea dos Estados Unidos lanzado coa finalidade de estudar os campos, partículas e o plasma da magnetosfera terrestre.^[1][2][3]

O satélite ten unha masa de 4383 kg e forma de prisma octogonal de 1 m de altura e 3 m entre caras opostas. Estabilizábase mediante xiro a 2,2 r.p.m., co eixo de xiro no plano da eclíptica. O satélite estaba dotado de oito compartimentos, catro con contedores con substancias químicas que ao ser liberadas permitían estudar as propiedades da magnetosfera e as outras catro contendo experimentos, como SPACERAD.

CRRES foi inxectado nunha órbita de transferencia xeoestacionaria na que permaneceu durante toda a súa misión, calculada inicialmente en tres anos. O satélite liberou substancias químicas ao espazo durante o amencer e o ocaso ao seu paso polo perixeo que foron seguidas mediante instrumentos ópticos e radar desde terra, medindo o seu movemento e expansión ó longo das liñas do campo magnético terrestre.^[1][2][3]

CRRES foi deseñado orixinalmente para ser lanzado por un transbordador espacial, pero o accidente do transbordador espacial Challenger fixo que se acabara lanzando nun Atlas I. O contacto co satélite foi perdido o 12 de outubro de 1991, antes de finalizar a súa misión nominal, posiblemente debido ao fallo dunha batería a bordo.^[1][2][3]