Caio Antistio Veto

Caio Antistio Veto (en latín, Gaius Antistius Vetus), nado circa 40 a. C., finado no ano 1 foi un senador e xeneral do Imperio Romano. Tamén foi nomeado cónsul no ano -6 xunto con Décimo Lelio Balbo.^[1]

Caio Antistio Veto

Biografía
Nacemento	40 a. C.
Morte	1 (39/40 anos)
Cónsul romano
Senador romano
Actividade
Ocupación	político, militar, mestre acuñador
Período	República Romana Tardía e Alto Imperio Romano
Familia
Familia	Antistios Véteres
Fillos	Lúcio Antístio Veto, Caio Antístio Veto
Pai	Caio Antístio Veto
Descrito pola fonte	Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft

Traxectoria

Fillo do cónsul Caio Antistio Veto, cónsul en -30.^[2] Empezou a súa carreira política como maxistrado monetario. Participou en Hispania nas Guerras cántabras entre 26 a. C.-24 a. C., onde se fixo cargo do mando en ausencia por enfermidade do emperador Augusto, quen acudira en persoa ao conflito.

Xunto con Caio Firmio, loitaou nunha difícil campaña para someter as tribos galaicas nas partes boscosas e nas montañosas máis remotas da Gallaecia que bordean o Océano Atlántico, derrotándoas só despois dunha serie de duras batallas,^[3] aínda que se descoñecen os detalles desta campaña en particular.

Realizou campañas vitoriosas en Amaya, Bergida, Monte Vindio e Aracillum e foi gobernador da Hispania Citerior.

No 6 a. C. foi nomeado cónsul ordinario, e máis tarde procónsul da provincia de Asia. Os seus dous fillos, Caio e Lucio, tamén foron cónsules.