Canzorro

En arquitectura, denomínase canzorro á cabeza da viga que asoma ao exterior e soporta a cornixa ou beirado. Como evolución desta acepción, o termo tamén pode ser usado para designar a peza sen apoio inferior —de calquera material— que soporta os extremos dunha cuberta ou un lintel.^[1][2]

Canzorro da igrexa de San Pedro de Ansemil.

Orixinariamente, o canzorro era usado para economizar medios como elemento construtivo para soportar a cornixa aproveitando a propia viga que sustenta o tellado. Pero a súa forma evolucionou para ser empregado como elemento soamente decorativo ata o punto de perder a súa utilidade primitiva, pasando a ser unha peza exenta non portante. Iso derivou en numerosas formas escultóricas, servindo para auxiliar o soporte ou simplemente para embelecer as cubertas exteriores e interiores, ou os linteis dos vans.

Outros significados e termos

Tamén pode recibir o nome de modillón,^[3] ou o máis xenérico de ménsula^[4] cando non coincide co extremo dunha trabe.

É un dos principais elementos decorativos exteriores das igrexas na arquitectura románica.

O termo canzorro tamén se emprega como sinónimo de zapata ou zapatón, especialmente nas elevadas do chan.^[2][5]