Pobo caribe

Os caribes,^[3][4] tamén chamados kalinagos, son unha tribo amerindia, un dos primeiros grupos que habitaron as Antillas Menores e serviron de inspiración ao nome da rexión homónima de América.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Caribe.

Pobo caribe
Familia caribe (por John Gabriel Stedman, 1818)
Instancia de	pobo indíxena
Subclase de	pobos indíxenas de América
Poboación total	c. 4 000
Lingua	Lingua inglesa e crioulo de Dominica (antigamente lingua kalhíphona)
Relixión	relixión tradicional
Relacionados	pobo garífuna e pobo taíno
Localización
Orixinario de	Antillas Menores e Caribe
Países Dominica San Vicente e as Granadinas
Rexións principais
Dominica	3 000[1]
San Vicente e as Granadinas	1 000[2]
Fontes e ligazóns
Descrito pola fonte Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Q24435759 Encyclopædia Britannica 1911 Encyclopædia Britannica/Caribs (en) The Nuttall Encyclopædia Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Q24760795
[ Wikidata ] [ C:Commons ]

A familia lingüística caribe figurou entre as máis importantes de América do Sur, non só polo elevado número de tribos que a compuñan, senón polo seu marcado carácter expansionista. Os seus centros de dispersión abarcaron as costas do norte de Colombia, Venezuela e as Güianas, estendéndose cara ao norte das Antillas Menores e outros puntos das Antillas Maiores.

Costumes

Os caribes agrupábanse en clans patrilineais que, aos poucos, nas Antillas, cederon terreo aos matrilineais. Predominaba a exogamia e era frecuente a poligamia, sendo a posición da muller inferior á do home.

Cultivaban millo, iuca, feixóns e froitas tropicais, especialmente nas Güianas e as Antillas. A pesca constituía tamén parte da súa actividade.

As primeiras crónicas descríbenos como un pobo agresivo e practicante do canibalismo.

Expansión

Debuxo de muller caribe realizado por Charles E. Taylor (1888).

A rápida expansión precolombiana do pobo caribe debeuse á súa habilidade e aos seus coñecementos: eran expertos navegantes e construtores de canoas lixeiras de gran capacidade. Os territorios ocupados estendéronse do norte do Amazonas (carijona e panares), ata a aba dos Andes, onde destacaron as tribos de yukpas, macoas, chaparros e caratos,

A ampla expansión caribe propiciou o contacto, polo xeral pouco amigable, con tribos arauacas e tupís.

A chegada dos europeos

Os caribes foron desprazados polos españois e finalmente foron case exterminados durante o período colonial. Con todo, foron capaces de conservar algunhas illas, como San Vicente, Dominica, Santa Lucía e Trinidad. Os caribes negros (garífuna) de San Vicente que se mesturaron con escravos negros dun naufraxio foron deportados en 1795 á Illa Roatan, en Honduras, onde os seus descendentes, os garífuna, aínda viven hoxe. Os británicos viron menos hostís os caribes de San Vincente e permitíronlles permanecer nesta illa. A resistencia caribe atrasou o establecemento de europeos en Dominica, e as comunidades Caribe que permaneceron en San Vicente e Dominica conservaron un grao de autonomía no século XIX. O número de Caribes en Dominica hoxe é aproximadamente de 3.000, aínda que xa non queda ningún indíxena que coñeza a súa lingua (a lingua foi dada por morta no ano de 1920).

Varias palabras de orixe caribe engrosaron as linguas que se falan nas Antillas: español, inglés ou francés (en menor grao); por exemplo: furacán, hamaca e iguana, entre outras.