Explorer 39

Explorer 39, tamén denominado AD-C (Air Density C), foi un satélite científico da NASA pertencente á serie de satélites Air Density lanzado o 8 de agosto de 1968 desde a base Vandenberg da Forza Aérea a bordo dun foguete Scout B.^[2][4]

Explorer 39 / AD-C
Tipo	Científico
Organización	NASA
Data de lanzamento	8 de agosto de 1968[1][2][3]
Foguete portador	Scout B[2][4]
Sitio de lanzamento	Base Vandenberg da Forza Aérea[2][4]
Obxectivo da misión	Medición de densidades na atmosfera superior[2][4]
Decaemento	22 de xuño de 1981[1][2][4]
NSSDC ID	1968-066A
Masa	9,4 kg[2][4]
Dimensións	Esfera de 3,6 m de diámetro[2]
v c e

Características

Explorer 39 foi o cuarto dunha serie de satélites inflables esféricos de 3,6 metros de diámetro adicados a determinar a densidade da atmosfera superior. Foi lanzado xunto con Explorer 40 e inxectado nunha órbita inicial de 2522 km de apoxeo e 680 km de perixeo cunha inclinación orbital de 80,6 graos e un período orbital de 118,2 minutos.^[2][3][4][5]

A esfera do satélite estaba formada capas alternas de aluminio e mylar. Sobre a capa externa, de aluminio, había círculos brancos de 5,1 cm de diámetro para o control térmico. Explorer 39 dous tipos de experimentos de densidade, implicando un deles o estudo sistemático da variación da densidade e o outro aplicado a variacións non sistemáticas. As densidades derivábanse do seguimento do satélite mediante unha baliza a bordo que emitía a 136,620 MHz de frecuencia e por medios ópticos. A baliza deixou de emitir en xuño de 1971^[2][4]

Explorer 39 reentrou na atmosfera o 22 de xuño de 1981.^[1]