Lockheed F-94 Starfire

O Lockheed F-94 Starfire foi un avión á reacción de primeira xeración da Forza Aérea dos Estados Unidos. Foi desenvolvido a partir do bipraza Lockheed T-33 Shooting Star a finais dos anos 40 como un interceptor todo-tempo, tanto para uso diúrno como nocturno. O avión entrou en servizo operacional en maio de 1950 co Air Defense Command, substuíndo ao North American F-82 Twin Mustang de pistóns no papel de interceptor todo-tempo.

Lockheed F-94 Starfire
Instancia de	familia de aeronaves
Subclase de	land-based fighter (en) , caza nocturno e interceptor
Uso	aerial interception (en)
Baseado en	Lockheed F-80 Shooting Star e Lockheed T-33 Shooting Star
Produción
País de orixe	Estados Unidos de América
Fabricante	Lockheed
Total producido	855
Características
Autonomía	1.300 km
Impulsado por	J33 (en) e J48 (en)
Armamento M2 Browning cantidade: 4 Mk 4/Mk 40 Folding-Fin Aerial Rocket (pt)
Datas e localizacións
Entrada en servizo	maio de 1950
Primeiro voo	16 de abril de 1949
Retiro do servizo	1959
Dimensións
Altura	4,5 m
Lonxitude	13,6 m
Envergadura	13 m
Altitude operacional	15.000 m
Persoas e organizacións
Desenvolvedor	Lockheed Martin
Operador/a Forza Aérea dos Estados Unidos de América
Fontes e ligazóns
Descrito pola fonte Jane's American Fighting Aircraft of the 20th Century (en)
[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]

O F-94 foi o primeiro caza operativo da USAF equipado cun postqueimador e foi o primeiro caza todo-tempo a reacción en entrar en compate durante a Guerra de Corea en xaneiro de 1953. Tivo unha relativamente breve vida operacional, sendo substituído a mediados dos 50 polo Northrop F-89 Scorpion e o North American F-86D Sabre. O último avión foi retirado do servizo no ano 1959.