Fibroína

A fibroína é unha proteína producida polo verme da seda (larva do lepidóptero Bombyx mori) e as arañas ^[1], que é o compoñente principal do fío de seda.

O fío de seda componse de dúas proteínas principais: a fibroína e a sericina. A fibroína forma o centro estrutural da seda; e a sericina, o material pegañento que a rodea, pero que se perde ao cocer os casulos do verme para extraer o fío de seda.

Secuencia que se repite na estrutura primaria da fibroína.

A proteína fibroína ten un peso molecular de entre 350.000 e 415.000 daltons.^[2] está constituída por capas superpostas de láminas beta antiparalelas, que están separadas alternadamente 0,35 nm nunha capa e 0,57 nm na seguinte. A súa estrutura primaria componse principalmente da secuencia de aminoácidos repetida (Gly-Ser-Gly-Ala-Gly-Ala) no verme da seda. A alta proporción de glicina (Gly) e alanina (Ala), que son aminoácidos con cadeas laterais pequenas, fan posible a embalaxe hermética das láminas, o que contribúe á dar a estrutura ríxida da seda, que non se pode estirar (resistencia á tracción), para o cal habería que romper enlaces covalentes. As láminas permanecen xuntas por enlaces febles doadamente modificables, o que lle dá á seda a súa flexibilidade.^[3] A combinación de rixidez e resistencia fan que o material sexa aplicable en varias áreas, como a biomedicina e a fabricación téxtil.

Casulo de Bombyx mori feito de seda, a cal está composta de fibroína e sericina.

A fibroína disponse formando tres posibles estruturas, chamadas seda I, II e III.

• A seda I é a forma natural da fibroína, tal como é emitida desde as glándulas de seda de Bombyx mori.
• A seda II é a disposición das moléculas de fibroína da seda fiada, que ten unha maior resistencia e utilízase a miúdo en diversas aplicacións comerciais.
• A seda III é unha estrutura recentemente descuberta da fibroína. Fórmase principalmente en solucións de fibroína nunha interface (de aire e auga, de auga e aceite etc.) ^[4]

A fibroína foi caracterizada por difracción de raios X e outras técnicas ^[5]

A fibroína, ademais de na industria téxtil da seda, ten moitas posibles aplicacións. Estúdase a súa aplicación para fabricar membranas que se poden utilizar como matrices para aplicacións biomédicas, para dirixir a rexeneración de tecidos ou apósitos para queimados, e comprobouse que xeran pouca resposta inflamatoria.^[6] Tamén se fabricaron nanofibras de fibroína para cultivos celulares, que poderían ter aplicacións biomédicas ^[7].

O xene da fibroína foi clonado ^[8] e preparáronse mapas de restrición.^[9]. O xene da fibroína foi clonado experimentalmente en bacterias e mesmo en cabras, que a producen no seu leite.