GLAST

GLAST, acrónimo de Gamma-ray Space Telescope e máis tarde bautizado como Fermi en honor ó físico Enrico Fermi, é un telescopio espacial de raios gamma lanzado pola NASA o 11 de xuño de 2008 mediante un foguete Delta 7920H desde o Centro Espacial de Cabo Cañaveral.^[2][5][6]

GLAST / Fermi
Representación de Fermi / GLAST.
Tipo	Observatorio espacial de raios gamma
Organización	NASA
Data de lanzamento	11 de xuño de 2008, 16:05 GMT[1][2][3][4]
Foguete portador	Delta 7920H[2][5]
Sitio de lanzamento	Centro Espacial de Cabo Cañaveral, rampla SLC-17B[2][6]
Obxectivo da misión	Observación do ceo no rango dos raios gamma.[2][6]
NSSDC ID	2008-029A
Masa	4303,0 kg[2][5][6]
Potencia	3122 vatios[2]
Datos orbitais
Semieixo maior	6923 km[1]
Inclinación	25,6 graos[1]
Apoapse	562,7 km[1]
Periapse	543,1 km[1]
v c e

Características

A misión de GLAST é observar o ceo no rango de lonxitudes de onda dos raios gamma, con enerxías entre 10 keV e máis de 300 GeV.^[2]

Os obxectivos científicos principais de GLAST son estudar os contornos máis extremos do Universo, buscar sinais de novas leis físicas e comprender a composición da materia escura, estudar a aceleración ata velocidades relativistas dos chorros de materia nos buratos negros, estudar as explosións de raios gamma e outros fenómenos, como erupcións solares, púlsares e raios cósmicos.^[2]

Instrumentos

GLAST leva a bordo dous instrumentos principais:^[2]

• Large Area Telescope (LAT, telescopio de grande área): estuda os raios gamma no rango de enerxía entre 20 MeV e 300 GeV. LAT está formado por unha matriz de 4 x 4 torres, cada unha cunha pantalla de anticoincidencia feita de plástico só sensible ós raios cósmicos, respaldada por 19 capas de follas de tungsteno alternándose con 19 capas de tiras de silicio, e finalmente cun calorímetro de ioduro de cesio para medir a enerxía total dos fotóns incidentes. LAT pode determinar a orixe dun raio gamma no ceo cunha precisión dun minuto de arco.^[7]
• GLAST Burst Monitor (GBM, monitor de explosións de GLAST): monitoriza todo o ceo en busca de explosións de raios gamma no rango de enerxías entre 10 keV e 30 MeV e con duracións de entre un milisegundo a varios minutos. O instrumento contén 12 discos de ioduro de sodio orientados cara doce direccións distintas. A dirección na que se produce a explosión dedúcese do disco que detecta a maior intensidade de fotóns, información que se usa para apuntar LAT, máis sensitivo, na dirección do evento.^[8]