Gastón Mazzacane
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Gastón Hugo Mazzacane (La Plata, Arxentina; 8 de maio de 1975 ) é un piloto de carreiras arxentino. É fillo do actual presidente da Asociación de Corredores de Turismo por Estradas e antigo piloto da citada categoría Hugo Mazzacane. Competiu a nivel nacional e internacional, destacando a súa participación en 2000 e 2001 na Fórmula 1, categoría na que competiu 21 veces, sen conseguir puntos. Competiu en 2000 baixo o mando do equipo Minardi, pechando o seu primeiro ano completo na Fórmula 1 e despois pasou en 2001 ao equipo Prost, onde despois de catro carreiras depedírono por problemas económicos dos seus patrocinadores e do propio equipo.
.png)
Despois de deixar a Fórmula 1, tamén competiu na Champ Car, na Fórmula Truck de Brasil. No seu país competiu nas categorías Top Race V6 e Turismo por estrada. Actualmente, continúa dentro do Turismo por Estrada. Así mesmo en 2018, non só formou parte do grupo de pilotos que participaron na tempada inaugural do TC Pick Up, senón que tamén tivo o privilexio de converterse no seu primeiro campión, competindo ao mando dunha [[Unidade de Volkswagen].
Remove ads
Carreira deportiva
Nado en La Plata en 1975, e fillo dun antigo piloto de Turismo en Estrada, a vida de Gastón Mazzacane esta inexorablemente ligada aos coches de carreiras. Aos 12 anos decidiu entrar no mundo do karting, e despois de cinco anos probou sorte no automobilismo profesional. Aos 17 anos tivo a súa primeira experiencia deportiva en turismos participando cun Datsun 280 ZX no Club Argentino de Pilotos en 1992. En 1993 comezaría a súa carreira deportiva internacional, co participando na Fórmula 3 Suramericana, acadando o subcampionato e pasando un ano despois a competir en Europa, competindo sucesivamente na Fórmula 3 italiana e na Fórmula 3000 Internacional e Fórmula 2000 italiana (campión en 1994). En 1999 a súa carreira cobraría impulso cando convocouno o equipo Minardi de Fórmula 1, para o seu programa de piloto de probas do que acabaría sendo chamado como piloto oficial para a tempada 2000 a par das súas probas con Minardi, Mazzacane tamén competiría no FIA Sport Prototype Championship, subíndose nun Ferrari 333 SP co que conseguiría unha vitoria e un terceiro posto.
A finais de febreiro de 2000, selouse a súa contratación por parte de Minardi, xunto co español Marc Gené que xa permanecera no equipo desde a tempada anterior. Durante ese campionato, o mellor resultado de Mazzacane foi o oitavo lugar, no Gran Premio de Europa (Nürburgring, 21 de maio de 2000 ) pilotando o seu Minardi-Fondmetal, rematando 12 das 17 carreiras. Os seus resultados foron moi similares aos do seu compañeiro, de feito, en nove das dezasete carreiras Gené chegou diante e nas oito restantes, Mazzacane impúxose ao seu compañeiro. Unha das súas actuacións máis notables produciuse no Gran Premio dos Estados Unidos de 2000, onde a pesar de abandonar por problemas no motor, chegou ao terceiro posto na volta número 11 (Debido ás paradas en boxes dos rivais debido á choiva), resistindo os ataques do entón campión do mundo Mika Häkkinen.
Ao ano seguinte e coa axuda do seu patrocinador, PSN, correu ao comezo da tempada co equipo Prost Grand Prix, pero foi substituído por Luciano Burti despois de catro carreiras por problemas cos seus patrocinadores, e unha manobra de Alain Prost para satisfacer unha demanda do seu novo socio Pedro Diniz que adquirira unha porcentaxe do paquete de accións do equipo, xa que Prost Grand Prix atravesaba graves problemas económicos.
Tras a súa polémica saída do equipo de Prost, Mazzacane analizou seriamente a súa retirada ata que, a finais de 2001, tras coñecerse a noticia da quebra do equipo Prost, unha empresa bancaria británica Phoenix Finance ou DART (que tiña relacións co director do equipo Tom Walkinshaw de Arrows) comprou algúns dos restos do Prost Grand Prix, superando a oferta de Paul Stoddart de Minardi, pouco antes do [[Gran Premio de Australia de 2002]. O piloto arxentino asinou co novo equipo xunto con Tarso Marques. O equipo pretendía entrar na Fórmula 1 na seguinte rolda, o Gran Premio de Malaisia, pero todo resultou ser unha fraude xa que a FIA denegou a entrada ao equipo porque a entidade só comprara algúns activos do equipo Prost pero non todos. O equipo, polo tanto, considerarono un equipo novo e tiveron que pagar unha taxa para entrar no campionato o que nunca o fixeron.[1] Esta situación acabaría deixando sen equipo ao piloto arxentino durante os seguintes anos, ata que en 2004 conseguiu reiniciar a súa carreira na categoría Champ Car, recibindo unha invitación do equipo Dale Coyne e por recomendación do seu amigo Tarso Marques. Alí terminou sexto en Toronto como único resultado entre os 10 primeiros, e terminou 17º na xeral.
Sería o último arxentino en pilotar na Fórmula Un ata o Gran Premio de Italia de 2024 cando Franco Colapinto pilotou para o Williams.
Remove ads
Resultados da carreira automobilística
Resultados completos na Fórmula 3000 Internacional
(As carreiras en negra indican a pole position) (As carreiras en cursiva indican a volta rápida)
Resultados completos na Fórmula Un
(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
† Did not finish, but was classified as he had completed more than 90% of the race distance.
American Open-Wheel
Champ Car
Remove ads
Notas
Véxase tamén
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads