Maximino Cacheiro

Maximino Cacheiro Varela, nado na Coruña en 1943, e finado en Vigo o 29 de maio de 2020^[1], foi un ensaísta, teórico da literatura, antólogo, poeta e profesor galego.

Maximino Cacheiro

Biografía
Nacemento	19 de febreiro de 1943 A Coruña, España
Morte	29 de maio de 2020 (77 anos) Vigo, España
Actividade
Ocupación	catedrático, escritor

Traxectoria

Fixo o bacharelato e a carreira de Maxisterio na cidade natal. Viuse obrigado a exiliarse en 1967 por motivos políticos, unha situación que se prolongou até 1976 en París e que tivo a súa continuación, outros sete anos, en Venezuela. En Venezuela foi profesor da Universidade Central de Venezuela e da Andrés Bello. En París obtivo o título de Licenciado en Filoloxía Hispánica e foi doutor en "Estudos Ibéricos" pola Sorbona, mestrado en Etnoloxía e diplomado en Estudos Superiores Cinematográficos. Foi profesor titular de Literatura Hispanoamericana na Universidade de Vigo.

Obras

Ensaio

• Diccionario Conceptual Lezamiano.
• Glosario lingüístico sobre Roland Barthes, 1977.
• O mar na poesía galega, 1985, Ediciós do Castro.
• Poetisas galegas do século XX, 1987, autoedición.
• América na poesía galega, 1993, Deputación da Coruña.
• Retrato hablado de José Antonio Rial, 1995, Ateneo de Los Teques.
• L'aube du désir un étude de Primeras Poesías de Luis Cernuda, 1996, Gamesal.
• Letras e figuras. Con Galicia ao fondo, 2000, Tórculo Edicións.
• Os escritores galegos e Iberoamérica, 2000, Universidade de Vigo.
• Diccionario de símbolos y personajes en Paradiso y Oppiano Licario de José Lezama Lima, 2001, Universidade de Vigo.
• O mar na poesía e pintura galegas, 2002, Deputación de Pontevedra. Con Francisco Pablos.
• A vellez na poesía galega, 2002, Baía Edicións.^[2]
• Poemas de amor da Xeración dos 50, 2004, Tórculo Edicións.
• La poesía en Pedro Páramo, 2004, Huerga y Fierro.
• Amor en feminino. Antoloxía das poetas galegas: de Rosalía á xeración dos 80, 2006, Baía Edicións.
• El sentido irisado, leyendo "Paradiso" de Lezama Lima, 2010, Academia del Hispanismo.

Poesía

• Memorial do exilio, 1994. Foi traducida ao ruso.^[3]
• O tremor do amor, 1997, Suaver.
• Fulgor del fetiche lezamiano, 2001, Verbum.
• A iluminación do mar, 2004. Editorial Toxosoutos.^[4]
• Latidos del exilio, 2002, Verbum.
• Relampos do existir, 2005, Editorial Toxosoutos.^[5]
• Onde se irisa a flor, 2006, Deputación de Pontevedra.
• Música irisiada, 2012, La Biblioteca del Laberinto.
• Mar e lume, 2015, Toxosoutos, antoloxía que reúne a súa obra poética completa en galego: Latexos do exilio, O tremor do amor, Fulgor do fetiche lezamiano, A iluminación do mar, Relampos do existir, Onde se irisa a flor e A música irisada.^[6]

Narrativa

• Historias da pintura. Odas aos pintores galegos, 2009, Toxosoutos.^[7]
• Historias da Boule D'or. Contos da paixón erótica, 2011, Toxosoutos.^[8]