Paxilina

A paxilina é unha proteína que funciona como proteína adaptadora na transdución de sinais descuberta en 1990, á que se lle deu o nome en inglés de paxillin, do latín paxillus, que significa "pequeno poste"^[1] (non confundir co alcaloide neurotóxico chamado en inglés paxilline).^[2] A paxilina ten 68 kDa e localízase no citoplasma nos puntos onde a célula se une á matriz extracelular formando adhesións focais.^[3] A rexión C-terminal da paxilina contén catro dominios LIM que serven para que a paxilina se una ás adhesións focais. Crese que nas adhesións focais establece unha asociación directa coa cola citoplasmática da beta-integrina. A rexión N-terminal da paxilina é rica en sitios para a interacción proteína-proteína. As proteínas que se unen á paxilina son diversas e entre elas están proteína tirosina quinases, como a Src e a quinase de adhesión focal (FAK), proteínas estruturais, como a vinculina e actopaxina, e reguladores da organización da actina, como COOL/PIX e PKL/GIT. A paxilina é fosforilada na tirosina por FAK e Src despois da súa unión a integrinas ou a estimulación por factores de crecemento, creando sitios de unión para a proteína adaptadora Crk.^[4] A paxilina axuda a recrutar moléculas no complexo de transdución de sinais do que forma parte, facilitando a recepción de estímulos externos que modulan diversos procesos celulares, e intervindo así na adhesión celular, mobilidade e crecemento celular.^[3]

Non confundir con Paxilina (alcaloide).

PDB 1KKY
Paxilina
Identificadores
Símbolo	PXN
Símbolos alt.	FLJ16691
Entrez	5829
OMIM	602505
PDB	1KL0, 1OW6, 1OW7, 1OW8, 2K2R, 2O9V, 2VZD, 2VZG, 2VZI, 3GM1, 3PY7, 3RQE, 3RQF, 3RQG, 3U3C, 3U3F, 4EDN 1KKY, 1KL0, 1OW6, 1OW7, 1OW8, 2K2R, 2O9V, 2VZD, 2VZG, 2VZI, 3GM1, 3PY7, 3RQE, 3RQF, 3RQG, 3U3C, 3U3F, 4EDN
RefSeq	NP_001074324
UniProt	P49023
Outros datos
Locus	Cr. 12 120.65 – 120.7 Mb